Pewnego dnia w małej dziupli wydrążonej przez dzięcioła zamieszkała wiewiórka. Właściwie – Wiewiórek, bo to osobnik rodzaju męskiego. Pewnej nocy, gdy Wiewiórek sobie smacznie spał zjawił się jego (przyszły) przyjaciel – Bóbr. I wierzcie mi, ich pierwsze spotkanie nie odbyło się w miłych okolicznościach. Przyznajcie sami, jak byście zareagowali, gdyby okazało się, że ktoś wbija wielkie zęby w drzewo, w którym znajduje się wasze mieszkanie? Szok, panie Bobrze, SZOK.
Bóbr i Wiewiórek przyjaźnią się mimo różnic. Bóbr nie umie wspinać się po drzewach, a Wiewiórek raczej stroni od wznoszenia budowli. Bóbr świetnie pływa– Wiewiórek nie. Jest to mądra nauka dla najmłodszych, że można ze sobą się przyjaźnić mimo wielu różnic. Są i podobieństwa: jak choćby duże i mocne zęby, zamiłowanie do rozwiązywania zagadek detektywistycznych. Super duet leśnych detektywów wyjaśnia zagadkę znikających roślin, tajemniczego pukania w wiewiórczym drzewie, mokrej rękawiczki wiszącej na drzewie, rybek – nierybek, którym ni stąd ni zowąd urosły nogi. Dzięki śledztwom Bobra i Wiewiórka dzieci poznają przyrodę, zwierzęta, i zwyczaje – uczą się obserwacji tego, co ich otacza. Na końcu książki można znaleźć informacje o karczowniku, bobrze, wiewiórce, tchórzu, remizie i kijankach. Wszystkie te zwierzęta spotkacie też w opowieściach w tej książce. Bardzo podobają mi się ilustracje Anity Głowińskiej – autorki Kici Koci. Tutaj zupełnie inny styl, inna technika. Fajnie.

Pewnego dnia w małej dziupli wydrążonej przez dzięcioła zamieszkała wiewiórka. Właściwie – Wiewiórek, bo to osobnik rodzaju męskiego. Pewnej nocy, gdy Wiewiórek sobie smacznie spał zjawił się jego (przyszły) przyjaciel – Bóbr. I wierzcie mi, ich pierwsze spotkanie nie odbyło się w miłych okolicznościach. Przyznajcie sami, jak byście zareagowali, gdyby okazało się, że ktoś...