🌳🌳🌳
Zimne serce pogrążone w mroku.
Smutne serce pogrążone w żałobie.
Nie obudziło się do życia z nadchodzącą wiosną.
Stłumione emocje, niewypłakane straty, ból w sercu pozostawił.
Emocje nie wybrzmiały...

Szpinakowa staruszka to piękna historia o emocjach, pokazująca młodemu czytelnikowi, że wszystkie emocje są ważne.

Emocje towarzyszą nam każdego dnia.
Jednego dnia ogarnia nas radość, innego smutek. Pozwólmy sobie na płacz, kiedy tego potrzebujemy.

Nie ma złych emocji. Są tylko złe sposoby ich wyrażania. Tłumienie ich powoduje zamykanie się człowieka na świat, na drugiego człowieka, na piękno przyrody.
🌳🌳🌳

🌳🌳🌳
Zimne serce pogrążone w mroku.
Smutne serce pogrążone w żałobie.
Nie obudziło się do życia z nadchodzącą wiosną.
Stłumione emocje, niewypłakane straty, ból w sercu pozostawił.
Emocje nie wybrzmiały...

Szpinakowa staruszka to piękna historia o emocjach, pokazująca młodemu czytelnikowi, że wszystkie emocje są ważne.

Emocje towarzyszą nam każdego dnia.
Jednego dnia...

"Szpinakowa Staruszka" to przepięknie ilustrowana opowieść o stracie, przyjaźni i emocjach, z którymi często nie potrafią poradzić sobie nawet dorośli. Czasem nie jest łatwo zaprosić do swojego serca wiosnę ale warto zdać się na pomoc innych. Mówi się, że las i przyroda mogą pełnić funkcję terapeutyczną i właśnie ta książka pokazuje to najlepiej.

Mnie oczarowała już sama okładka, a zaglądając do wnętrza książki przenosimy się prosto w piękną, choć nie łatwą historię. Taka historia może dotyczyć każdego z nas, może mamy w swoim otoczeniu osoby pełne gniewu i warto się zastanowić czy za maską złości nie skrywa się coś więcej.

"Szpinakowa Staruszka" to przepięknie ilustrowana opowieść o stracie, przyjaźni i emocjach, z którymi często nie potrafią poradzić sobie nawet dorośli. Czasem nie jest łatwo zaprosić do swojego serca wiosnę ale warto zdać się na pomoc innych. Mówi się, że las i przyroda mogą pełnić funkcję terapeutyczną i właśnie ta książka pokazuje to najlepiej.

Mnie oczarowała już sama...

"Szpinakowa staruszka" to najnowsza książka wydawnictwa Mamania stworzona w przez Martina Widmarka i Emmę Karinsdotter odpowiedzialnych za tekst oraz Emilię Dziubak - autorkę ilustracji. Nie jest to pierwszy tytuł nad którym Martin Widmark i Emilia Dziubak pracowali wspólnie. Wcześniej już oddali w ręce młodych czytelników książki takie jak "Biblioteka Astrid", "Dinks", "Tyczka w Krainie Szczęścia" czy "Długa wędrówka". Mieliśmy więc już okazję aby poznać ich możliwości stąd też można było domyślić się, że i tym razem stworzyli wspólnie coś niezwykłego. Tak też się stało, gdyż "Szpinakowa staruszka" to przepiękna lektura, z którą zapoznaliśmy się z ogromną przyjemnością...

Nastała wiosna. Przyroda budzi się do życia. Niemal wszyscy mieszkańcy lasu się tym cieszą. Z podziwem patrzą na nieśmiało rozkwitające kwiaty czy rozwijające się w koronach drzew pąki. Zachwycali się nimi wszyscy z wyjątkiem Szpinakowej Staruszki. Ona nienawidziła wiosny. W jej sercu nieustannie panował chłód. Nieustannie więc marudziła i wygrażała się wszystkim kogo na swej drodze spotkała czy to były zwierzęta czy rośliny. Podobnie jak ona zachowywał się pewien mały chłopiec, który pewnego dnia przyszedł do lasu na spacer wraz z mamą. On również nie dostrzegał uroków wiosny. Nie cieszył go ani żaden napotkany kwiat, ani motyl przelatujący koło jego nosa ani też nic innego. Szpinakową Staruszkę i małego chłopca łączyło coś jeszcze, coś co oboje skrywali głęboko w swoich sercach. Co to było? Wszystko wyszło na jaw dopiero kiedy ścieżki tych dwojga się przecięły. Myślicie, że na ich narzekanie i zły humor znalazło się jakieś lekarstwo? A tak w ogóle to dlaczego byli tacy niegrzeczni? Koniecznie sięgnijcie po tę cudowną książkę aby się o tym przekonać!

Lektura jest bardzo mądra i magiczna zarazem, a płynące z niej przesłanie trafia wprost do serca małych czytelników. Jest to jedna z piękniejszych i mądrzejszych zarazem książek dla dzieci jakie miałam okazję czytać w ostatnim czasie. Poruszono w niej temat przyjaźni, samotności, smutku czy straty, a wszystko to w iście baśniowej scenerii lasu, w którym przyroda budzi się do życia wraz z nadejściem wiosny. Czy podobnie jak w przyrodzie w sercach bohaterów również zagości wiosna?

Przyznam, że do sięgnięcia po tę książkę zachęciła mnie w pierwszej kolejności jej rewelacyjna oprawa. Autorką zarówno jej jak i ilustracji znajdujących się wewnątrz książki jest Emilia Dziubak, jedna z moich ulubionych polskich ilustratorek. Ilustracje wewnątrz książki są przepiękne, trochę tajemnicze, magiczne i klimatyczne. W połączeniu z równie interesującą i zajmującą historią, publikacja wypada naprawdę świetnie.

"Szpinakowa staruszka" to najnowsza książka wydawnictwa Mamania stworzona w przez Martina Widmarka i Emmę Karinsdotter odpowiedzialnych za tekst oraz Emilię Dziubak - autorkę ilustracji. Nie jest to pierwszy tytuł nad którym Martin Widmark i Emilia Dziubak pracowali wspólnie. Wcześniej już oddali w ręce młodych czytelników książki takie jak "Biblioteka Astrid", "Dinks",...

Czyż może być coś piękniejszego niż wybuchająca kwieciem i tryskająca żywą zielenią wiosna? Czy może być coś urokliwszego niż przyroda budząca się do życia po miesiącach zimowego letargu? Czy wiosna może w ogóle przywoływać inne emocje niż radość i entuzjazm?

Jeśli odważycie się wkroczyć do lasu osnutego tajemniczą aurą zrodzoną z talentu Emilii Dziubak, i rozejrzycie się uważnie w jego podszyciu to dostrzeżecie małą postać, która sunie przez dąbrowę z marsową miną, złorzecząc każdemu przejawowi wiosennego przebudzenia. Jeśli nadstawicie uszu usłyszycie też ponure odburkiwanie niosące się z leśnej ścieżki, a wydobywające się wykrzywionych złością ust Mila. Jeśli zaś spodziewacie się, że przypadkowe spotkanie tych dwojga tkwiących w marazmie istot otuli świat mgłą smutku, to… nie martwcie się, bo po burzy zawsze wychodzi słońce. I także dla Szpinakowej Staruszki tonącej w odmętach żałoby oraz pogrążonego w smutku chłopca wychynie ono spomiędzy młodych dębowych liści, oświetlając ich twarze uśmiechem i oferując akceptację dla ich niełatwych emocji.

Historia stworzona przez Martina Widmarka i Emmę Karinsdotter nie wywołała u mnie łomotania czytelniczego serca i tęsknoty zachęcającej do powrotu do niej. Dobrze było ją poznać i rozważyć płynące z niej przesłanie, lecz zabrakło mi w niej tego nieuchwytnego pierwiastka, który wzbudza zachwyt. Prawdziwą siłą „Szpinakowej Staruszki” są bajeczne ilustracje Emilii Dziubak. Są w nich skryte i niezwykłe piękno i mrok, otacza je tajemnica i tętniąca wręcz miłość do natury. Nasycone wszystkimi kolorami zieleni podkreślają płynącą z opowieści nadzieję dla każdego strapionego serca.

To jest opowieść wiosenna, więc tak jak każda nadchodząca po zimie wiosna sprawia, że czyjś świat staje się trochę przyjemniejszy i łatwiejszy. Zachęcam Was, abyście sami sprawdzili czy w czasie tej lektury serce zadrży Wam bardziej.

Czyż może być coś piękniejszego niż wybuchająca kwieciem i tryskająca żywą zielenią wiosna? Czy może być coś urokliwszego niż przyroda budząca się do życia po miesiącach zimowego letargu? Czy wiosna może w ogóle przywoływać inne emocje niż radość i entuzjazm?

Jeśli odważycie się wkroczyć do lasu osnutego tajemniczą aurą zrodzoną z talentu Emilii Dziubak, i rozejrzycie się...

"Szpinakowa staruszka" to książka,która już na pierwszy rzut oka przyciąga wzrok. Monumentalne,stare drzewo z twarzą człowieka ma w sobie coś magicznego i tajemniczego. Ilustracje w środku również czarują czytelnika i przynoszą nas do świata baśni,starego lasu i historii małej szpinakowej staruszki,która nie lubi wiosny... dlaczego? Oczywiście więcej przeczytacie w książce 😉
Język tej historii jest bardzo platystyczny i barwny,także pięknie współgra z ilustracjami,które fascynują i jednocześnie budzą lekki niepokój,mają w sobie coś ciężkiego do uchwycenia i melancholijnego.
Tak samo jak cała historia,bo pod opowiadaniem o staruszce kryje się piękne przesłanie i moc ważnych życiowych lekcji. "Szpinakowa staruszka" to opowieść o przemijaniu,godzeniu się ze stratą, siłą przyjaźni,bezinteresownej pomocy,kojącym działaniu natury i trosce o drugiego człowieka. Myślę,że wiele dobrego można z tej historii wyciągnąć i nie tylko porozmawiać na ten temat z dziećmi,ale i samemu na chwilę się zadumać...
Piękna pozycja do czytania na dobranoc albo przy wieczornym wyciszaniu.
Myślę,że będzie dobra na wiek 3-4 +.

"Szpinakowa staruszka" to książka,która już na pierwszy rzut oka przyciąga wzrok. Monumentalne,stare drzewo z twarzą człowieka ma w sobie coś magicznego i tajemniczego. Ilustracje w środku również czarują czytelnika i przynoszą nas do świata baśni,starego lasu i historii małej szpinakowej staruszki,która nie lubi wiosny... dlaczego? Oczywiście więcej przeczytacie w książce...