Pewnego dnia w małej dziupli wydrążonej przez dzięcioła zamieszkała wiewiórka. Właściwie – Wiewiórek, bo to osobnik rodzaju męskiego. Pewnej nocy, gdy Wiewiórek sobie smacznie spał zjawił się jego (przyszły) przyjaciel – Bóbr. I wierzcie mi, ich pierwsze spotkanie nie odbyło się w miłych okolicznościach. Przyznajcie sami, jak byście zareagowali, gdyby okazało się, że ktoś wbija wielkie zęby w drzewo, w którym znajduje się wasze mieszkanie? Szok, panie Bobrze, SZOK.
Bóbr i Wiewiórek przyjaźnią się mimo różnic. Bóbr nie umie wspinać się po drzewach, a Wiewiórek raczej stroni od wznoszenia budowli. Bóbr świetnie pływa– Wiewiórek nie. Jest to mądra nauka dla najmłodszych, że można ze sobą się przyjaźnić mimo wielu różnic. Są i podobieństwa: jak choćby duże i mocne zęby, zamiłowanie do rozwiązywania zagadek detektywistycznych. Super duet leśnych detektywów wyjaśnia zagadkę znikających roślin, tajemniczego pukania w wiewiórczym drzewie, mokrej rękawiczki wiszącej na drzewie, rybek – nierybek, którym ni stąd ni zowąd urosły nogi. Dzięki śledztwom Bobra i Wiewiórka dzieci poznają przyrodę, zwierzęta, i zwyczaje – uczą się obserwacji tego, co ich otacza. Na końcu książki można znaleźć informacje o karczowniku, bobrze, wiewiórce, tchórzu, remizie i kijankach. Wszystkie te zwierzęta spotkacie też w opowieściach w tej książce. Bardzo podobają mi się ilustracje Anity Głowińskiej – autorki Kici Koci. Tutaj zupełnie inny styl, inna technika. Fajnie.

Pewnego dnia w małej dziupli wydrążonej przez dzięcioła zamieszkała wiewiórka. Właściwie – Wiewiórek, bo to osobnik rodzaju męskiego. Pewnej nocy, gdy Wiewiórek sobie smacznie spał zjawił się jego (przyszły) przyjaciel – Bóbr. I wierzcie mi, ich pierwsze spotkanie nie odbyło się w miłych okolicznościach. Przyznajcie sami, jak byście zareagowali, gdyby okazało się, że ktoś...

Dawno nie spotkałam w literaturze dziecięcej tak wyrazistych postaci, jak w książce Magdy Podbylskiej „Wiewiórek i Bóbr. Przygody leśnych detektywów”. Bohaterowie różnią się od siebie niemal we wszystkim, jednak przyjaźnią się mimo tego, wspierają w trudnych chwilach i bardzo chętnie i przyjemnie spędzają wspólny czas.
Choć przyjaciele nie rozumieją swoich upodobań i gustu, to jednak akceptują się wzajemnie i z zapałem rozwiązują zagadki i tajemnice, jakie dzieją się od czasu do czasu w ich najbliższym otoczeniu. Pierwsza dotyczyła znikających roślin. Ktoś wciągał je pod ziemię, źdźbło po źdźble. Innym razem okropne hałasy obudziły Wiewiórka w nocy, a gdy okazało się, ze dochodzą z pnia drzewa, w którym ma swoją dziuplę, niezbyt dzielne przecie zwierzątko ruszyło na ratunek swojemu domkowi i zostało potraktowane brzydko pachnącą cieczą. Kolejna straszna przygoda rozpoczęła się, gdy zwierzątka wypatrzyły na okolicznych drzewach zawieszone wielkie rękawiczki. Musiały należeć do olbrzyma, który z pewnością wkrótce będzie ich szukał i wróci. Jeszcze później Wiewiórek i Bóbr musieli odkryć, skąd wzięły się w strumyku nierybki oraz jaki związek z ich zniknięciem mają pojawiające się w okolicy żabki.
Przygody zwierzątek oczywiście okazują się nie tak straszne, jak to sobie na początku wyobraża Wiewiórek, bo to on jest narratorem. Zadziwia jego ruchliwość, strachliwość (nie mylić z tchórzostwem) i duma z pięknego, puszystego ogonka. Śledztwa przyjaciół prowadzą do poznania zwyczajów innych mieszkańców lasu: karczownika, tchórza i remiza oraz procesu przekształcania się kijanek w żaby. Trzeba więc zauważyć, że, pomijając żaby, autorka wybrała dość nietypowe zwierzęta, o których rzadko wspomina się w literaturze dziecięcej. Zatem sama dowiedziałam się czegoś nowego o przyrodzie.
Opowiadań w książce jest pięć, wszystkie pięknie, prosto zilustrowane przez Anitę Głowińską. Są dosyć długie, czytelnik więc musiałby umieć się skupić na dłuższą chwilę. Na końcu książki znajduje się krótka charakterystyka wszystkich zwierzątek występujących w książce. Poręczny format, twarda oprawa, porządny papier i czytelna czcionka to już dla mnie znaki rozpoznawcze wszystkich publikacji Wydawnictwa BIS. Bohaterowie nie są wcale tacy słodcy, mają humory, okazują emocje, przeżywają chwile osamotnienia i zawodu. Potrafią jednak współpracować w każdej sytuacji i dzięki temu udaje im się rozwiązać wszystkie leśne zagadki.
Nietuzinkowe postacie, wiedza o zwierzętach rzadkich, a wyjątkowo interesujących i solidne wydanie to argumenty przemawiające na korzyść tej książki, która z pewnością przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom przyrody.

Dawno nie spotkałam w literaturze dziecięcej tak wyrazistych postaci, jak w książce Magdy Podbylskiej „Wiewiórek i Bóbr. Przygody leśnych detektywów”. Bohaterowie różnią się od siebie niemal we wszystkim, jednak przyjaźnią się mimo tego, wspierają w trudnych chwilach i bardzo chętnie i przyjemnie spędzają wspólny czas.
Choć przyjaciele nie rozumieją swoich upodobań i gustu,...

„Mam rudy ogon i pędzelki na uszach - nic dziwnego! Jestem przecież wiewiórką!”. Zapraszam Was do las znajdującego się nad błękitnym strumieniem, gdzie możecie spotkać małą, sprytną i dzielną wiewiórkę oraz jej przyjaciela - wspaniałego budowniczego Bobra.
.
To jest mega wyjątkowa przyjaźń, która rozpoczyna się od „odtańczenia bobrowego tańca radości”. I mimo, iż różni ich dosłownie wszystko to zostają sobie wierni i tym samym spędzają cudowny czas w lesie i na wodzie - czyli w swoich domach. A jakie czekają ich wspaniałe przygody! Oj będzie się działo.
-znikające rośliny! Co to jest i kto je uratuje? No i kto je zjad? Słyszeliście o Karczowniku?
-nocny przyjaciel, który robi dużo hałasu i zostawia dziwny zapach. Wiecie i kogo chodzi?
-dziwna rękawiczka czy nowy domek leśnego stworzenia? Oj będzie dużo do myślenia.
-co to są „bąbelkowe ogniste?”, a może nierybki? I co mają wspólnego z żabami?.
.
Piękna przyjaźń, uczy współpracy, pokory, zrozumienia i cierpliwości. Śliczne rysunki, takie milutkie dla oka. Na końcu opowieści znajdziecie również słowniczek dla każdego zwierzątka. Polecam, to niesamowita przygoda dzielnego Wiewióra i jego przyjaciela Bobra (najlepszego budowniczego).

„Mam rudy ogon i pędzelki na uszach - nic dziwnego! Jestem przecież wiewiórką!”. Zapraszam Was do las znajdującego się nad błękitnym strumieniem, gdzie możecie spotkać małą, sprytną i dzielną wiewiórkę oraz jej przyjaciela - wspaniałego budowniczego Bobra.
.
To jest mega wyjątkowa przyjaźń, która rozpoczyna się od „odtańczenia bobrowego tańca radości”. I mimo, iż różni ich...

Autorka podejmuje na przykładzie dwóch kluczowych bohaterów wątek przyjaźni, której nie przekreśla fakt, iż obie strony dzieli sporo rzeczy. W przypadku Wiewiórka i Bobra mamy oczywiście międzygatunkowe różnice, ale są jeszcze rozbieżności na gruncie charakteru. W każdym razie, ich relacje równie dobrze da się rozszerzyć do uniwersalnego wymiaru. Bo u ludzi też tak niejednokrotnie bywa, iż ktoś trzyma z kimś sztamę pomimo braku uderzających podobieństw. (…)

Komitywa pomoże protagonistom nie tylko w typowo sąsiedzkim życiu, ale i przy łączeniu sił, kiedy to zachodzi potrzeba zmierzenia się z okolicznymi tajemnicami. (…) Próbując zrozumieć napotkane zjawiska, pocieszni kompani odkrywają kilka innych gatunków zwierząt, dzięki czemu Magda Podbylska zgrabnie wplata do fabuły rozmaite informacje na temat tych istot. Do edukacyjnych aspektów utworu jak najbardziej zalicza się ponadto osobna sekcja na końcu, a konkretnie kilkustronicowa prezentacja poszczególnych stworzeń w formie miniencyklopedii.

Niezaprzeczalnym atutem omawianej pozycji jest również prosty i plastyczny język, który – wespół z ilustracjami Anity Głowińskiej – ułatwi dziecku wczucie się w snutą przez Magdę Podbylską opowieść.

Opinia jest fragmentem recenzji – pełny tekst na moim blogu:
https://crouschynca.blogspot.com/2020/04/wiewiorek-i-bobr-m-podbylska-recenzja.html

Autorka podejmuje na przykładzie dwóch kluczowych bohaterów wątek przyjaźni, której nie przekreśla fakt, iż obie strony dzieli sporo rzeczy. W przypadku Wiewiórka i Bobra mamy oczywiście międzygatunkowe różnice, ale są jeszcze rozbieżności na gruncie charakteru. W każdym razie, ich relacje równie dobrze da się rozszerzyć do uniwersalnego wymiaru. Bo u ludzi też tak...

Książka o lesie, zwierzętach i ich zwyczajach. Wiewiórek osiągnął już taki wiek, że opuścił mamę i zaczął życie we własnej dziupli. Odpowiedzialnie z właściwym sobie rozsądkiem zaczął być dorosłym. Kiedy przeprowadził się w nowe dla siebie okolice nie znał tam nikogo. Na szczęście poznał szybko dziwnego jegomościa, który przy bliższym poznaniu wydał się całkiem sympatycznym i do rzeczy, interesującym zwierzęciem. Okazało się, że jest to bóbr i podobnie jak wiewiórek rozpoczął swoje dorosłe życie, zbudował żeremie i zamierzał zrobić zalew, ale perswazje wiewiórka pomogły i bóbr odstąpił od tego działania.

Obaj bacznie obserwują otoczenie, które nie raz je zadziwia i próbują te zdziwienia wyjaśniać, przeprowadzając czasem bardziej, a czasem mniej skomplikowane śledztwa. Dzięki podjętym przez siebie działaniom dowiadują się ciekawych rzeczy o mieszkańcach lasu, ich zwyczajach, naturze, możliwościach i talentach. Często są zaskoczeni wynikami swoich dochodzeń, czasem nie mogą uwierzyć w rozwiązanie zagadki, czasem zaskakują ich poznawane zwierzęta.

Generalnie książka jest ciekawa, na końcu zawiera opisy zwierząt i ich zwyczaje. Całkiem ciekawie się ją czyta, ale w mojej opinii ma długie rozdziały, co wymaga od dziecka dużego skupienia i wytrwałości. Zdecydowanie wolimy nawet obszerniejsze książki, ale z krótszymi rozdziałami.W każdym rozdziale jest mnóstwo długich dialogów prowadzonych przez głównych bohaterów, co czasami powodowało zgubienie wątku.

Książka o lesie, zwierzętach i ich zwyczajach. Wiewiórek osiągnął już taki wiek, że opuścił mamę i zaczął życie we własnej dziupli. Odpowiedzialnie z właściwym sobie rozsądkiem zaczął być dorosłym. Kiedy przeprowadził się w nowe dla siebie okolice nie znał tam nikogo. Na szczęście poznał szybko dziwnego jegomościa, który przy bliższym poznaniu wydał się całkiem sympatycznym...

Pełna opinia na: MaleWielkieKsiazki.blogspot.com
Detektyw to zawód trudny i niezbyt przyjemny, ale co innego, gdy jest się leśnym detektywem! Wtedy praca staje się nie tylko przyjemna, ale i bardzo pouczająca.
Wiewiór i Bóbr są naszymi przewodnikami po lesie. Jako mali leśni detektywi, odkrywają przed nami tajemnice mieszkańców drzew, strumyków i innych zakątków kniei. Ich życie obfituje w codzienne niespodzianki i ciekawostki, dlatego wraz z nimi poznamy las, jakiego nam nie udałoby się zobaczyć. (...)
Przyroda to temat fascynujący i piękny. Z Wiewiórem i Bobrem poznamy świat zwierząt, ich wygląd, zwyczaje, zachowania, charakterystyczne cechy. Świetna przygoda dla najmłodszych czytelników, ciekawych świata przyrody. Wprawdzie chwilami nasi bohaterowie są wyjątkowo gadatliwi, ale ich przydługawe dialogi kończą się przeważnie wesołą puentą, dlatego wybaczamy im.
(...)

Pełna opinia na: MaleWielkieKsiazki.blogspot.com
Detektyw to zawód trudny i niezbyt przyjemny, ale co innego, gdy jest się leśnym detektywem! Wtedy praca staje się nie tylko przyjemna, ale i bardzo pouczająca.
Wiewiór i Bóbr są naszymi przewodnikami po lesie. Jako mali leśni detektywi, odkrywają przed nami tajemnice mieszkańców drzew, strumyków i innych zakątków kniei. Ich...