Ósmego grudnia znana wszystkim rozgłośnia Radio Maryja skończyła trzydzieści dwa lata. Z mediów mogłam wyczytać, że obchodzono te urodziny bardzo hucznie i w licznym gronie. Nigdy nie poświęcałam zbytniej uwagi Tadeuszowi Rydzykowi czy temu, co przez te wszystkie lata utworzył. Reportaż Marcina Wójcika z pewnością trochę wyostrzył moje spojrzenie na ten niezbyt atrakcyjny dla mnie kierunek.

Jakim cudem ten reportaż trafił w ogóle do moich zbiorów? Jak to zwykle bywa, dołączył do koszyka ze względu na niską cenę. Poza tym znałam pana Wójcika już z reportażu „Celibat”, w którym liczni kapłani zwierzali się ze swoich bolączek.

„W rodzinie ojca mego” należy do jego wcześniejszych prac. Również i w tym reportażu wziął pod lupę konkretną grupę społeczną, która skupiała się wokół jednostki. Tym kimś jest oczywiście Tadeusz Rydzyk. Jest to każdemu znana postać, która wzbudza wiele kontrowersji i skrajnych emocji. Stworzył niewątpliwe imperium, w którym sprawuje władzę absolutną. Wójcik sięgnął do początków jego kariery. Ze skrawków wypowiedzi i własnych wspomnień trochę nieporadnie sklecił obraz społeczności, który rozrósł się wokół Radia Maryja i telewizji Trwam. Jest to obraz bardzo patologicznej społeczności, gloryfikującej zgniłą do cna jednostkę. Rydzykowskie media nie mają niczego wspólnego z wartościami chrześcijańskimi. Są do cna upolitycznione, dzielą Polaków, podburzają tłumy i sieją nienawiść.

Tadeusz Rydzyk jest z kolei księdzem, dla którego ubóstwo, pokora czy posłuszeństwo są całkowicie obce. Można w nim widzieć współczesnego faryzeusza, przed którymi ostrzegano w Biblii. Jego wały podatkowe są już niemal legendarne, jest rasistą, broni pedofilów, potrafi zniszczyć ludzi, którzy są przeciwko niemu, a mimo tego pozostaje bezkarny. Jednocześnie kreuje się na świątobliwą osobistość, ba, niektórzy z jego wyznawców mają go już za świętego. Cokolwiek można sobie o nim myśleć, nie jest to z pewnością głupi człowiek. Ma dobrą żyłkę do interesów, mocne plecy i dobrze wie, jak podejść ludzi. Wiedział o potędze mediów i wiedział też, jak wielkim ogłupiaczem jest religia. Dlatego stworzył perfekcyjne połączenie, które dobrze się sprzedaje. Jednak sterowanie umysłami seniorów było dla niego za mało. Chciał mieć za swoich „rycerzy” młode pokolenie, więc powstała Akademia Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.

Trudno zachowywać podczas czytania tej książki zimną krew i neutralne spojrzenie. Bardzo łatwo wpaść podczas czytania w złość. Nie jestem pewna czy świadczy to o tej książce dobrze, czy też nie. Brak mi też słów na temat fanatycznych wyznawców Rydzyka, którzy sieją podczas swoich protestów chaos i niezgodę. Powinniśmy czuć wobec nich raczej litość. Myślą, że walczą w słusznej sprawie, ale są tak naprawdę jedynie narzędziem w rękach obłudnego i do cna wyrachowanego człowieka. Sam fakt, że stali się pod jego wpływem bardzo złymi ludźmi, już świadczy o szkodliwym i antychrześcijańskim charakterze tego, co oferuje im z każdej strony ojciec założyciel.

Ósmego grudnia znana wszystkim rozgłośnia Radio Maryja skończyła trzydzieści dwa lata. Z mediów mogłam wyczytać, że obchodzono te urodziny bardzo hucznie i w licznym gronie. Nigdy nie poświęcałam zbytniej uwagi Tadeuszowi Rydzykowi czy temu, co przez te wszystkie lata utworzył. Reportaż Marcina Wójcika z pewnością trochę wyostrzył moje spojrzenie na ten niezbyt atrakcyjny...