Susie otrzymuje wiadomość od Anny, która podaje się za jej oddaną do adopcji piętnaście lat temu córkę. Anna przedstawia swoją sytuację jako ciężką - jej adopcyjny ojciec stwarza zagrożenie. Co więcej, rodzice adopcyjni mają ogromny problem z tym, że Anna chce utrzymywać kontakt z biologiczną matką.
Stopniowo jednak Susie i jej mąż zaczynają się przekonywać, że to nie w rodzicach jest problem.

Kiedyś przeczytałam „Lokatorkę” i wprost zachwyciłam się możliwością przeczytania kolejnej książki autora. Jest wciągająca, ale zarazem bardzo mnie denerwowała. Co dokładnie? Chore zachowania i głupie decyzje. W pewnym momencie miałam wrażenie, że dołożono więcej głupich decyzji, żeby było więcej stron książki.

Nie przekonuje mnie miłość do dziecka ponad wszystko. Zwłaszcza kosztem samego siebie i innych. Tak właśnie tworzą się patologie. Bo patologia nie jest wyłącznie wtedy, kiedy w rodzinie jest alkohol, jak kiedyś usłyszałam od pewnej dysfunkcyjnej matki.

Niemniej jednak, nie mogę przyznać, że książka nie wciąga i na pewno nie miałam ochoty przerwać w trakcie. Może po prostu miałam dla niej zły czas.

Susie otrzymuje wiadomość od Anny, która podaje się za jej oddaną do adopcji piętnaście lat temu córkę. Anna przedstawia swoją sytuację jako ciężką - jej adopcyjny ojciec stwarza zagrożenie. Co więcej, rodzice adopcyjni mają ogromny problem z tym, że Anna chce utrzymywać kontakt z biologiczną matką.
Stopniowo jednak Susie i jej mąż zaczynają się przekonywać, że to nie w...