Powieść jest ciekawa.

Autor bardzo interesująco zestawił sylwetki Hitlera i Stalina w wybranych momentach historii, zwłaszcza skupił się na czerwcu 1941 roku, na chwilę przed atakiem Niemiec na ZSRR. Opisał także wojny Finlandii z ZSRR, a Mannerhaima autor darzył dużym podziwem.

Nie jest to obiektywna powieść. Nienawiść autora do Stalina i jego imperialnych planów, bije z każdej strony powieści. Ale autor bardzo inteligentnie udowadniał swoje tezy. Trudno się nie zgodzić, że Stalin był człowiekiem o mentalności kryminalisty i sadysty, który zdobył nieograniczoną władzę. Nienawiść autora do Stalina była tak duża, że sylwetka Hitlera, przez porównanie, wyszła bardzo łagodnie,co już jest co najmniej dyskusyjne.

Powieść jest naszpikowana ostrą ironią, jest napisana lekko i zrozumiale. Czasami uśmiechałam się, bo argumentacja autora, poprzez ironię, zabarwiona była czarnym humorem. Co nie zmieniało faktu, że opisywał wydarzenia straszne i poruszające.

Straszne było, kiedy autor opisywał, co zrobiło ZSRR po aneksji Krymu. I mam teraz wrażenie, że historia znowu się powtarza, bo przecież Putin znowu zajął Krym!, a nikt nawet nie drgnął.

I koniecznie muszę przeczytać powieść Wiktora Suworowa "Lodołamacz", jeśli tylko jest dostępna!

Jeśli ktokolwiek, kiedykolwiek, pomyślał o tym, że ludzie potrzebują, dla własnego dobra, rządów silnej ręki - niech przeczyta tę powieść. Dyktatura Stalina to najgorszy rodzaj władzy, pod jarzmem której, znalazł się człowiek. Jednak ta dyktatura - wbrew pozorom, swoją nieograniczonością, przypomina zakres władzy jaki posiadał Aleksander Macedoński, Oktawian August, Napoleon, Mao Zedong, Saddam Hussajn, Leopold II Koburg, nie licząc niektórych watażków tureckich, arabskich czy afrykańskich. Czasami śmierć milionów ludzi zapoczątkowana jest jedną decyzją, jednego człowieka. I oczywiście, można dyskutować, że przecież jedni dyktatorzy mieli sumienie i zabijali tylko obcokrajowców, a innym było wszystko jedno - i zabijali , i swoich, i obcych. Najgorsze jest jednak, że w pewnym momencie, to ludzie, jako większość, godzą się oddać swoją władzę, jaką posiadają nad własnym życiem. I zawsze dochodzi się do punktu, kiedy już nie ma odwrotu.

To bardzo wartościowa powieść.

PS. Mam zastrzeżenie co do tłumaczenia pana Witolda Stefanowicza, mimo, że czują dużą wdzięczność, że przetłumaczył powieść z języka rosyjskiego:D Tłumacz wiele razy, w przypisach, polemizował, wręcz negował, zdanie autora i wtrącał swoje zdanie ( zwłaszcza przy opisach działalności Hitlera, czy procesu norymberskiego.
Tłumaczu! - napisz swoją powieść i udowodnij, że autor nie miał racji. Takie przypisy były nie na miejscu!

Powieść jest ciekawa.

Autor bardzo interesująco zestawił sylwetki Hitlera i Stalina w wybranych momentach historii, zwłaszcza skupił się na czerwcu 1941 roku, na chwilę przed atakiem Niemiec na ZSRR. Opisał także wojny Finlandii z ZSRR, a Mannerhaima autor darzył dużym podziwem.

Nie jest to obiektywna powieść. Nienawiść autora do Stalina i jego imperialnych planów, bije...