Portret przemysłu turystycznego od kuchni. Tytułowy Topaz to sklep jubilerski w Turcji nastawiony wyłącznie na turystów, których poddaje się obróbce psychologicznej i wciska im się za zawyżoną cenę towary, których nie potrzebują. Cały ten proceder opisany jest z punktu widzenia sprzedawców i jest to obrazek porażający. Lektura obowiązkowa dla uczestników zorganizowanych grup turystycznych.

Przedstawia Günday od kuchni przemysł turystyczny, to obrazek porażający. Tytułowy Topaz to centrum jubilerskie w tureckim kurorcie Antalya, nastawione na zachodnich turystów, a ściślej biorąc na zorganizowane grupy przywożone przez zblatowanych przewodników. Mamy tu dokładnie opisany skomplikowany proceder robienia turystom wody z mózgu i wciskania im rzeczy, których nie potrzebują za mocno zawyżoną cenę. No ale na tym polega urok turystyki, urabia się klientów stosując wyrafinowane triki psychologiczne i marketingowe.

Dostajemy portret sprzedawcy doskonałego, niejakiego Kozana, a że jest to zawód wyczerpujący, gość na potęgę wspomaga się prochami i alkoholem. Kozan przede wszystkim kłamie na potęgę, bo „Kłamstwo leży w naturze turystyki.”

W książce mamy fascynująco opisaną pracę Kozana nad pewną szwajcarską rodziną, której wciska biżuterię za dziesiątki tysięcy euro, używając wyrafinowanych trików psychologicznych i gadając bez przerwy: „wiedział jednak, że ani na chwilę nie może przestać mówić. Ponieważ jego zadaniem było nie pozwolić, żeby jego rozmówcy zaczęli myśleć. Osoba myśląca może wyliczyć swoje zyski, a zakupy w Topazie dla nikogo nie są rentowne.” Kozan działa jak artysta, jego gadka jest wręcz poetycka, niestety wszystko to podszyte wielkim kłamstwem. A turyści, no cóż, raczej nie mogą się oprzeć zmasowanemu atakowi psychologicznemu i wydają, wydają. I wszyscy są zadowoleni, do czasu...

Spotkałem się z opinią, że takie praktyki można spotkać tylko w Turcji i Północnej Afryce, no nie tylko, osobiście byłem dwukrotnie obiektem podobnej manipulacji w krajach europejskich, fakt że śródziemnomorskich. Myślę, że podobne praktyki stosuje się w większości centrów masowej turystyki. Słyszę też, że książka jest satyrą, mam inne zdanie, myślę, że opisane w niej zdarzenia są w dużej mierze prawdziwe.

Jeszcze ciekawostka, pisze Günday: „Większość przybyszów wydających kasę w Turcji mówi po rosyjsku, niemiecku, angielsku, niderlandzku, francusku albo japońsku. Pozostałe języki nie budzą zainteresowania, gdyż posługujący się nimi ludzie niewiele wydają.” Jakoś mi miło, że nasza bohaterska nacja nie jest tu wyliczona...

Inna ciekawostka: „W turystyce średnia marża zysku wynosi jeden do siedmiu. Towar wart tysiąc euro powinien zostać sprzedany przynajmniej za siedem tysięcy. W przeciwnym razie biznes przynosi straty.” Wow! Jeśli to prawda to nieźle turyści przepłacają...


Bardzo jestem ciekaw, jak po tej lekturze zachowam się, jeśli znajdę się w zorganizowanej grupie turystycznej i stanę się celem sprzedawców typu Kozana. Całkiem możliwe, że ulegnę...

Napisane to brawurowo a zakończenie jest nieoczekiwane. To bardzo ciekawa, oryginalna lektura, rzecz obowiązkowa dla uczestników zorganizowanych grup turystycznych.

Portret przemysłu turystycznego od kuchni. Tytułowy Topaz to sklep jubilerski w Turcji nastawiony wyłącznie na turystów, których poddaje się obróbce psychologicznej i wciska im się za zawyżoną cenę towary, których nie potrzebują. Cały ten proceder opisany jest z punktu widzenia sprzedawców i jest to obrazek porażający. Lektura obowiązkowa dla uczestników zorganizowanych...