Trzymając w rekach „Rok zająca” wiedziałam tylko, że to powieść droga o mężczyźnie podróżującym po Finlandii z uratowanym przez niego zającem, humorystyczna i zaskakująca. Do tego krótkiego opisu dodałabym teraz od siebie, że powieść może być impulsem do zmian w naszym życiu.

„Samochodem jechało dwóch zgnębionych mężczyzn. (…) Redaktor i fotograf na delegacji, czyli dwóch nieszczęśliwych, cynicznych facetów. Obaj byli w wieku średnim i ich młodzieńcze oczekiwania wobec życia spełniły się nie tyle nie do końca, ile nie spełniły się wcale.”

I wtedy dochodzi do małej kraksy. Kierowca, którym był fotograf, potrąca zajączka stojącego na środku jezdni. Redaktor nazwiskiem Vatanen, wysiada z samochodu i idzie w las szukać zranionego zajączka. Odnajduje zwierzątko, opatruje złamaną łapkę, przytula do piersi i... już nie wraca do samochodu. Nie wraca do kolegi, do pracy, do żony, do poprzedniego życia. Zajączek stał się impulsem by żyć wolno. Daleko od zgiełku, stresu, oczekiwań innych. Vatanen przemierza z zajączkiem Finlandię dekując się przede wszystkim we wsiach, mniejszych miejscowościach lub po prostu w lesie. Wszędzie gdzie się pojawia wyzwala niemałe zainteresowanie, głównie przez fakt podróżowania z puchatym zajączkiem. Jego życie, mimo że nie ma konkretnego celu, nabiera większego sensu. Vatanen przeżywa z zajączkiem kilka mniej lub bardziej dramatycznych przygód, po czym... rozpływa się w powietrzu...

„Takie życie może wieść każdy – wystarczy tylko zrozumieć, że najpierw trzeba się pożegnać z dotychczasowymi zwyczajami.” - to zdanie w zasadzie jest odpowiedzią na pytanie, dlaczego nie potrafimy tak łatwo wcielać zmian. Potrzeba do tego czasem naprawdę dużej odwagi, której w tym jednym krótkim momencie życia, nie zabrakło Vatanenowi.

Książka bardzo mi się podobała. Napisana lekko, krótkimi zdaniami, których budowa i kontekst przywołuje na myśl baśń. Atmosfera momentami sielska, a momentami napięta jak postronek. Powieść bawi, rozbudza nasze marzenia o „życiu na wolności”, ale czasem i oburza ukazując tę agresywniejszą i bezmyślną stronę człowieka. „(...) czasem łatwiej z bydlęciem zżyć się serdecznie aniżeli z człowiekiem”. Wciągająca. Zakończenie książki bardzo mnie zaskoczyło, sprawia, że cała historia Vatanena i zajączka faktycznie staje się bardziej baśniowa i może prowokować do stwierdzenia, że prawdziwa wolność jest jak ułuda i nie dla każdego.

"Zostawcie mnie w spokoju. Vatanen"

Polecam 🙂

Trzymając w rekach „Rok zająca” wiedziałam tylko, że to powieść droga o mężczyźnie podróżującym po Finlandii z uratowanym przez niego zającem, humorystyczna i zaskakująca. Do tego krótkiego opisu dodałabym teraz od siebie, że powieść może być impulsem do zmian w naszym życiu.

„Samochodem jechało dwóch zgnębionych mężczyzn. (…) Redaktor i fotograf na delegacji, czyli dwóch...

Męczyłam się aż do ostatniej strony. Po przeczytaniu nadal nie widzę głębszego sensu w tej lekturze, a tym bardziej nie rozumiem zachwytów 🙊🙈🙉

Męczyłam się aż do ostatniej strony. Po przeczytaniu nadal nie widzę głębszego sensu w tej lekturze, a tym bardziej nie rozumiem zachwytów 🙊🙈🙉

Nastrój jak z "Osobiennosti narodnoj rybałki". Przyjemne chwile w oparach absurdu.

Nastrój jak z "Osobiennosti narodnoj rybałki". Przyjemne chwile w oparach absurdu.

Nie mogę uwierzyć, że nie napisał tego jakiś czeski autor. Straszliwie to przypominało "Czyste miłości mojego życia" Jana Smida!

Nie mogę uwierzyć, że nie napisał tego jakiś czeski autor. Straszliwie to przypominało "Czyste miłości mojego życia" Jana Smida!

Oczekiwałam wspaniałej przygody, dostałam szkolną nudną wycieczkę. Nie wciągnęła mnie.

Oczekiwałam wspaniałej przygody, dostałam szkolną nudną wycieczkę. Nie wciągnęła mnie.

Mieliście kiedyś ochotę wszystko rzucić i wyjechać w Bieszczady?

Tak właśnie zrobił Kaarlo Vatanen. No, może nie do końca. Rzucił wszystko, to prawda, ale zamiast w Bieszczady, ruszył w długą wędrówkę po lasach, wsiach i miastach Finlandii, prawie bez bagażu i bez najmniejszej ochoty na powrót do żony i dawnego życia. Miał zresztą towarzysza, który zupełnie mu wystarczał – zająca, którego uratował po dość bolesnym dla zwierzęcia kontakcie z maską samochodu.

Ta dziwna para błąkała się po kraju, z dala od skupisk ludzi, żyjąc z dnia na dzień. Było im dobrze we dwóch. Co jakiś czas jednak na ich drodze pojawiał się człowiek. Czasem kruk czy niedźwiedź. Nie zawsze były to miłe spotkania...

Książka Arta Paasilinny została wydana po raz pierwszy w 1975 roku. To nic, że minęło sporo czasu od jej premiery. Odnoszę wrażenie, że „Rok zająca” mówi właśnie o naszym świecie. Autor stosuje ironię, groteskę i humor, ale wcale nie daje mi powodów do śmiechu. Bo jak mogłabym śmiać się z mężczyzny, który nienawidzi swojego życia i choć początkowo znajduje ulgę w samotności i w niecodziennych czynnościach, to w końcu i taki tryb życia zaczyna mu doskwierać?

Bohater jest według mnie odbiciem współczesnego człowieka – zagubionego w codzienności, poszukującego wolności, ciszy i bliskości z naturą, poświęcającego wiele dla przeżycia czegoś nowego... I bezskutecznie próbującego wyrwać się ze społecznych uwarunkowań.

A im dłużej myślę o fabule i języku „Roku zająca”, tym większe mam przekonanie, że duch Witolda Gombrowicza zawędrował na daleką Północ i całkiem nieźle odnalazł się w klimacie Finlandii…

Mieliście kiedyś ochotę wszystko rzucić i wyjechać w Bieszczady?

Tak właśnie zrobił Kaarlo Vatanen. No, może nie do końca. Rzucił wszystko, to prawda, ale zamiast w Bieszczady, ruszył w długą wędrówkę po lasach, wsiach i miastach Finlandii, prawie bez bagażu i bez najmniejszej ochoty na powrót do żony i dawnego życia. Miał zresztą towarzysza, który zupełnie mu wystarczał –...

Wspaniała historia! Co i rusz pojawiał mi się uśmiech. W tym roku przeczytałem kilka męczących, czasem nudnych książek, a ta była nagrodą :) Jeśli marzysz żeby wszystko rzucić i uciec w dzicz, przeżyć masę przygód, poznać przyjaciół i wrogów ale przede wszystkim żyć jako wolny człowiek to książka jest dla Ciebie.
Gorąco polecam, poprawiła mi nastrój i wciągnęła - przeczytana na raz a to już dawno mi się nie zdarzyło.

Wspaniała historia! Co i rusz pojawiał mi się uśmiech. W tym roku przeczytałem kilka męczących, czasem nudnych książek, a ta była nagrodą :) Jeśli marzysz żeby wszystko rzucić i uciec w dzicz, przeżyć masę przygód, poznać przyjaciół i wrogów ale przede wszystkim żyć jako wolny człowiek to książka jest dla Ciebie.
Gorąco polecam, poprawiła mi nastrój i wciągnęła -...

Trafiłem na tą powieść przypadkiem i wciągnęła mnie ona od pierwszej strony. Aby nie zdradzać za dużo, dość powiedzieć, że to historia dziennikarza, który pod wpływem impulsu robi sobie przerwę od dotychczasowego życia.
Powieść z 1975 - jakże dobrego:) roku, ukazuje ówczesną Finlandię jako kraj jakże różny od ówczesnej Polski, a zając, cóż, jego rola jest w tym wszystkim niebagatelna…
Nie byłem przekonany co do określenia też powieści mianem łotrzykowskiej, ale po głębszym zastanowieniu, uważam, iż jest nią w jakimś pierwiastku.

Trafiłem na tą powieść przypadkiem i wciągnęła mnie ona od pierwszej strony. Aby nie zdradzać za dużo, dość powiedzieć, że to historia dziennikarza, który pod wpływem impulsu robi sobie przerwę od dotychczasowego życia.
Powieść z 1975 - jakże dobrego:) roku, ukazuje ówczesną Finlandię jako kraj jakże różny od ówczesnej Polski, a zając, cóż, jego rola jest w tym wszystkim...

Lekko i przyjemnie, z delikatnym humorem i Pavelowskim smakiem przy opisywaniu natury. Życia nie odmieni, ale warto jego dwie godziny poświęcić.

Lekko i przyjemnie, z delikatnym humorem i Pavelowskim smakiem przy opisywaniu natury. Życia nie odmieni, ale warto jego dwie godziny poświęcić.

Jedna z lepszych książek, które czytałam - bardzo pomaga się zrelaksować i odpocząć głowie.

Jedna z lepszych książek, które czytałam - bardzo pomaga się zrelaksować i odpocząć głowie.