Gdybym miała przygotować listę z dziesięcioma faktami, których o mnie nie wiecie czytelniczo, to na jednym z pierwszych miejsc byłaby informacja, że uwielbiam tematy biblijne, opowieści zbeletryzowane i takie bardziej popularno-naukowe też. Dlatego nie powinno nikogo dziwić, że kiedy zobaczyłam, że pan Terlikowski napisał coś o Judaszu, to chciałam to przeczytać.
Wrażenia? Lekkie zaskoczenie, bo spodziewałam się biblijnej analizy tekstów, porównań wersji ewangelicznych, zaglądania do apokryfów i wyciągania wniosków z kwestii tego, co utracone w tłumaczeniu. A co dostałam? Z mojego punktu widzenia coś lepszego, analizę tego, jak mało o tym człowieku wiemy. Jak bardzo stereotypowo o nim myślimy i jak wiele można zrozumieć, kiedy zastosuje się wobec jego działań i tego, co o nim piszą inni analizę bardziej psychologiczną i socjologiczną. Terlikowski stawia kilka dość karkołomnych tez, próbuje zwrócić uwagę na tak rzadko rozważane kwestie, jak udział żony Judasza (A miał żonę? A właśnie!). Porównuje go do współczesnych terrorystów. Zastanawia się, czy ta zdrada nie miała drugiego dna i czemu wydarzyła się właśnie wtedy. Każe myśleć, każe oceniać bez tak bardzo wtłoczonych w głowę „foremek”, łamie stereotypy i na bank wywołuje myślowy tumult w głowach czytelników – ja za to biję brawa. A do tego odwołuje się do obrazów, sztuk teatralnych, powieści i pokazuje, jak często Judasza tam widujemy i jak bardzo go nie rozumiemy, a raczej rozumiemy tak, jak nas nauczono.

Gdybym miała przygotować listę z dziesięcioma faktami, których o mnie nie wiecie czytelniczo, to na jednym z pierwszych miejsc byłaby informacja, że uwielbiam tematy biblijne, opowieści zbeletryzowane i takie bardziej popularno-naukowe też. Dlatego nie powinno nikogo dziwić, że kiedy zobaczyłam, że pan Terlikowski napisał coś o Judaszu, to chciałam to przeczytać.
Wrażenia?...