Tae ekkejr! Eleonora Ratkiewicz
.
Fantastyka w której dialogi nie raz doprowadzą was do parskania, wybuchów śmiechu, niemożliwego do powstrzymania! Ale zanim przejdę do fabuły, zwrócę uwagę na opisy.. autorka ma tak barwny język, tak pięknie potrafi opisywać przyziemne rzeczy, że aż człowiek sam nie dowierza, jak Pani Ratkiewicz zauważyła i wydobyła to piękno, tę magię kształtów, kolorów, odczuć.. niesamowite! Nawet sznurówki są cudownym tworem, upartość przypomina grzyba przedzierającego się przez ściółkę, a opisy uczuć (tych wymalowanych na twarzach także) to złoto!
.
A opis relacji? Wszystko takie prawdziwe, takie w punkt! Elf i człowiek, Lermett i Enneari, dwóch młodzieńców, którzy trafili na siebie przypadkiem na górskim szlaku. Każdy myśli po swojemu o tym drugim, odbierając wszelkie działania towarzysza na swój rozum, czyli błędnie. Zamiast zapytać, tworzą w głowach historyjki oparte na zwyczajach swojej kultury. Zabawne to, bo takie prawdziwe. Opis prób porozumiewania się także mi się podoba, ten strach przed mówieniem w obcym języku, strach przed popełnieniem gafy - skąd my to znamy! I różnice kulturowe tak wyraźnie i zabawnie pokazane. Ale pomimo tych wszystkich barier, nawiązuje się na naszych oczach piękna męska przyjaźń.
.
Bardzo polecam fanom fantastyki z motywem pięknej męskiej przyjaźni! Jesli chodzi o świat, to na małym terenie rozgrywa się akcja, i nie ma mapki, ale też nie o to w tej fabule chodzi. Są elfy, są ludzie, są krasnoludy, jest szczypta magii.. i jest zagadka do rozwiązania, a jakże!
.

Tae ekkejr! Eleonora Ratkiewicz
.
Fantastyka w której dialogi nie raz doprowadzą was do parskania, wybuchów śmiechu, niemożliwego do powstrzymania! Ale zanim przejdę do fabuły, zwrócę uwagę na opisy.. autorka ma tak barwny język, tak pięknie potrafi opisywać przyziemne rzeczy, że aż człowiek sam nie dowierza, jak Pani Ratkiewicz zauważyła i wydobyła to piękno, tę magię...