„Sztuka ziemi wydarta” to interesujące popularne wprowadzenie w najważniejsze odkrycia archeologii klasycznej pierwszego ćwierćwiecza po wojnie. Anna Sadurska (znana przede wszystkim z dwóch tomów „Archeologii starożytnego Rzymu”) zaprezentowała na kartach tej książki swój własny subiektywny wybór znalezisk i nowych metod badawczych. Myślę, że ten subiektywizm jest właśnie obok lekkiego stylu Autorki największą zaletą tej publikacji. Pierwsze pięć rozdziałów poświęconych jest nowym odkryciom w sferze archeologii egejskiej, greckiej, przedrzymskiej, rzymskiej i poźnoantycznej. Szczególne miejsce zajmują w tym zestawieniu osiągnięcia badaczy polskich. Rozdziały szósty i siódmy mają charakter przedstawienia nowych metod stosowanych w archeologii powojennej. Łatwo dostrzegalne są akcentowane przez Autorkę związki badań archeologów z zachowanymi tekstami filologicznymi. Książka ma już ponad czterdzieści lat, tak więc wziąwszy pod uwagę dalszy rozwój tej naukowej dyscypliny można już ją po części uznać za opracowanie historii archeologii. Niemniej czyta się bardzo przyjemnie i „Sztuka ziemi wydarta” zasługuje na pozytywną ocenę.

Tomasz Babnis

„Sztuka ziemi wydarta” to interesujące popularne wprowadzenie w najważniejsze odkrycia archeologii klasycznej pierwszego ćwierćwiecza po wojnie. Anna Sadurska (znana przede wszystkim z dwóch tomów „Archeologii starożytnego Rzymu”) zaprezentowała na kartach tej książki swój własny subiektywny wybór znalezisk i nowych metod badawczych. Myślę, że ten subiektywizm jest właśnie...