Szósta część cyklu z policjantką z San Francisco, czyli Lindsay Boxer, w roli głównej.

Szczerze mówiąc oceniam ją średnio, bo autor rozdrobnił się na kilka historii (co może pokrywa się z rzeczywistością policyjnej pracy, ale raczej kiepsko przekłada się na wzrost napięcia), które koniec końców jakoś słabo intrygują czytelnika.

Nie po raz pierwszy zaskoczona jestem opisem w literaturze amerykańskiej systemu sądowniczego USA i szczerze mówiąc w trakcie czytania książki zastanawiałam się, czy pisarza przypadkiem nie poniosła fantazja. Bo jakie znaczenie dla orzeczenia czyjejś poczytalności, bądź jej braku może być zeznanie świadka (przypadkowej osoby, w żaden sposób nie związanej z psychiatrią czy psychologią) polegające na wyrażeniu bardzo subiektywnej opinii, że oskarżony zachowywał się jak wariat? Zawsze wydawało mi się, że świadkowie są zobowiązani do relacjonowania faktów, a wszelkie spekulacje, czy przypuszczenia powinni zachować dla siebie. Zaś o ewentualnych chorobach umysłowych orzekają specjaliści, a nie ludzie z ulicy. W efekcie sprawa sądowa skupia się na wyciągnięciu od jak największych ilości osób (przypadkowych świadków zdarzenia) komentarza, że oskarżony zachowywał się całkiem normalnie lub zupełnie jak wariat. Nie jestem w stanie ocenić, czy taka „batalia” na sali sądowej rzeczywiście jest możliwa, ale prawdę powiedziawszy wydaje mi się zwyczajnie żałosna.

Nawet wstawki z prywatnego życia Lindsay i jej przyjaciółek nie za bardzo podkręcają akcję, niestety.

Do przeczytania, ale bez szału.

Szósta część cyklu z policjantką z San Francisco, czyli Lindsay Boxer, w roli głównej.

Szczerze mówiąc oceniam ją średnio, bo autor rozdrobnił się na kilka historii (co może pokrywa się z rzeczywistością policyjnej pracy, ale raczej kiepsko przekłada się na wzrost napięcia), które koniec końców jakoś słabo intrygują czytelnika.

Nie po raz pierwszy zaskoczona jestem opisem...