Kontynent Enkidiew cieszy się pokojem od pięciu wieków, mimo to król Szmaragd Pierwszy wskrzesza zakon Szmaragdowych Rycerzy. Inni władcy o nic nie pytają tylko podsyłają mu najbardziej uzdolnione magicznie dzieci. I akurat, gdy pierwsza tura dzielnych wojowników skończyła szkolenie pojawiło się pradawne zagrożenie. Z za morza czy oceanu ( tego dokładnie chyba nie wiadomo) przybywają oddziały ludzi-owadów. Heroiczni rycerze szykują obronę kontynentu.

Tak się przedstawia fabuła tej powieści. No i cóż nie jest to historia ani specjalnie porywająca ani odkrywcza. W książce pełno jest nieścisłości. Jak pokój mógł trwać pięć wieków skoro w całkiem nieodległej przeszłości jedno z królestw zbuntowało się przeciwko Szmaragdowemu Królestwu? Pojawia się również watek miłosny, przywódca Zakonu zakochuje się w królowej, dodajmy że zamężnej oraz martwej. Królowa Fan, bo tak na imię wybrance serca naszego dzielnego wojownika, okazuje się mistrzynią magii dzięki temu może poruszać się swobodnie po całym świecie (oraz miedzy światem żywych i umarłych) i szpiegować przeciwnika.

Czyta się to wszystko szybko, ale nie do końca przyjemnie. Nie mówię ze przygody 7 potężnych rycerzy nie mogą się podobać. Mogą. Po prostu mi nie przypadł one do gustu. Jakoś wszystko się to dzieje za szybko i bez oporów. Wielka bitwa, na która czekało się przez cała książkę zmieściła się na 2 stronach a jednak jest to książka fantasty i to do czegoś zobowiązuje. Jeden z głównych bohaterów cały czas chodzi obrażony na cały świat. Konflikty pomiędzy postaciami zacierają się w mgnieniu oka. Bohaterowie są jedno wymiarowi.

Kontynent Enkidiew cieszy się pokojem od pięciu wieków, mimo to król Szmaragd Pierwszy wskrzesza zakon Szmaragdowych Rycerzy. Inni władcy o nic nie pytają tylko podsyłają mu najbardziej uzdolnione magicznie dzieci. I akurat, gdy pierwsza tura dzielnych wojowników skończyła szkolenie pojawiło się pradawne zagrożenie. Z za morza czy oceanu ( tego dokładnie chyba nie wiadomo)...