Bardzo lubię takie klimaty, gdzie obcy sobie ludzie zamieszkują pod jednym dachem, uczą się razem funkcjonować, zmieniają się pod wpływem innych osób, a częściej po prostu odkrywają dzięki nim to, czego wcześniej u siebie nie zauważali.
Właśnie to znalazłam u Rowan Coleman, która oprócz tego świetnie wykreowała postaci i zapewniła dobry humor (zwłaszcza w postaci Matta i Allegry Howard).
W pewnym momencie jednak powieść zaczęła przybierać inny obrót. Już nie do końca była to lekka, humorystyczna opowieść o sublokatorach, jak chciałam ją odbierać. Mimo wszystko nie przestała mi się podobać, raczej zaskoczył mnie po prostu taki obrót spraw, bo nie mogłam uwierzyć, że to, w co tak bardzo wierzyłam od początku przygody z książką, okazało się nieprawdziwe i mąż Ellen Woods wcale nie był taki idealny, za jakiego go uważała. Czułam się rozgoryczona, ale to tylko i wyłącznie na plus dla umiejętności autorki, która potrafiła stworzyć historię ujmującą za serce i wywołującą tyle emocji.

Bardzo lubię takie klimaty, gdzie obcy sobie ludzie zamieszkują pod jednym dachem, uczą się razem funkcjonować, zmieniają się pod wpływem innych osób, a częściej po prostu odkrywają dzięki nim to, czego wcześniej u siebie nie zauważali.
Właśnie to znalazłam u Rowan Coleman, która oprócz tego świetnie wykreowała postaci i zapewniła dobry humor ...