Szwecja jest ostatnio takim kierunkiem w moich literackich podbojach, który sprawdza się wyśmienicie. Therese Bohman i Karin Smirnoff to przykłady, które mogę podać zaraz po przebudzeniu. Dlatego gdy tylko widzę, że wychodzi kolejna powieść z tego kraju, to zacieram łapki.

„Szczegóły” to historia narratorki, która pod wpływem gorączki wspomina cztery bardzo ważne osoby w jej życiu. Czytelnik prowadzony jest za rękę przez, można odnieść wrażenie, nie do końca świadomą bohaterkę, która snuje swoją historię, jak wskazuje tytuł, od pojedynczego szczegółu do zmieniającej jej życie w pewien sposób opowieści. Sama narratorka, choć pogrążona w chorobie, jest w stanie przywołać niezwykłą liczbę szczegółów z tych poprzednich lat, zupełnie jakby gorączka przeniosła ją w czasie do ponownego przeżywania tych istotnych momentów. Jest to proza bardzo minimalistyczna, surowa, można wręcz powiedzieć, niezwykle melancholijna. I ta jej melancholijność otula czytelnika.

A jednak do pełnego zachwytu trochę zabrakło! Po pierwszym „opowiadaniu”, jeśli tak mogę to nazwać, byłam pewna, że czytam mojego kolejnego ulubieńca w tym miesiącu. Jednak im dalej w las, tym bardziej brakowało mi innych emocji niż sama melancholia. Mam wrażenie, że tak jak autorka postawiła wszystko na jedną kartę, tak u mnie brakowało reszty z talii kart. Bo gdzie jakaś złość, gdzie radość, gdzie rozpacz? No właśnie, i choć zachwycam się przepięknym stylem pisania, bo Ia Genberg pisać potrafi i mam w tej niezwykle krótkiej książce zaznaczone sporo cytatów, to jednak poczułam zdecydowanie za mało, żeby na cały głos krzyczeć: „boże, musicie to przeczytać”.

Mimo tych małych mankamentów to wciąż jest godna polecenia pozycja. Zwłaszcza jeśli szukacie czegoś idealnego na deszczowy wieczór po ciężkim dniu. Mam wrażenie, że wtedy ta książka sprawdzi się najlepiej. Być może nie do końca w tej całej recenzji wybrzmiewa, jak niewiele stało na drodze, żeby „Szczegóły” trafiły do mojej topki. Prawdopodobnie gdybym nie miała za sobą tak fenomenalnych książek w tym miesiącu, to pewnie tak by się zdarzyło i cały ten tekst wyglądałby trochę inaczej. Dlatego moją receptą jest: „sprawdźcie sami”. Mam odczucie, że ta książka inaczej będzie trafiać do innych ludzi w zależności też od etapu życia, w którym po nią sięgną.

Kinga Kolenda