Większość ludzi stąpających po świecie uważa, że ludzie Święci z natury to już skubani tacy się urodzili i gitarka. Ich wypowiedzianym pierwszym słowem było zapewne "Bóg", "miłość" , "modlitwa". A później to już sobie z takimi przekonaniami żyli, a następnie skok, hop, siup do nieba. Ale.. nic bardziej mylnego. Oczywiście byli Święci, których całe życie było przepełnione Bogiem i w tej niesamowitej świętości za życia funkcjonowali, ale byli też i tacy, przez wyczyny i wyskoki których, Bóg niejednokrotnie załamywał ręce i niejednokrotnie wydawał krzyk rozpaczy. Oj broili, ile fabryka dała. Przykładem (nie tylko z książki) może być Św. Jakub, który niejednokrotnie odwracał się po kolejnych objawieniach Bożych na pięcie i dalej robił co tylko sobie chciał. Św. Mateusz był poborcą podatkowym i grabił z kasy kogo się dało i ile się dało. Święty "latający" Józef z Kupertynu, który po dwóch próbach (dwa razy go przeor wyrzucił z hukiem) osadzenia go w klasztorze (matka Józefowi załatwiała przyjęcia po znajomości, bo inaczej nigdzie by się nie załapał, był ciamajdą) zostaje z prawdziwego zdarzenia księdzem. Kiedy przyjeżdża pochwalić się mamie kim został, kobieta najpierw mu sprawiła porządne baty, myśląc, że znowu Józka najzwyczajniej wylali. Mamy również Św. Krzysztofa (od podróżowania), który najpierw był wyznawcą... szatana - bo tak mu było po prostu wygodnie. Św. Augustyna, przez którego liczne miłosne podboje matka włosy z głowy ze zmartwienia sobie wyrywała. Św. Kaliksta chcieli wszyscy powiesić i rozerwać na kawałki, którym zalazł stanowczo za skórę. Lub Św. Pelagia, aktorka, która kiedy przybywała do danego kraju grać na scenie, nawet kraje okoliczne o tym i owym co wyczyniała wiedziały.. To tylko kilka przykładów. Ale jest ich o wiele wiele więcej. Co takiego wydarzyło się w życiu tych zwykłych ludzi, niejednokrotnie wydalonych ze społeczności, że stali się ikonami, przykładami prawdziwej świętości, miłości, bezgranicznego poświęcenia innemu człowiekowi i oczywiście Bogu? Zachęcam do książki (jednej z wielu) i wtedy ukaże się świat zwykłych, popełniających błędy ludzi, którym brama niebios jednak otwarła się i ci Święci weszli w Chwałę Bożą z przytupem. A prosić o pomoc i cuda możemy ich do dziś dnia...

Większość ludzi stąpających po świecie uważa, że ludzie Święci z natury to już skubani tacy się urodzili i gitarka. Ich wypowiedzianym pierwszym słowem było zapewne "Bóg", "miłość" , "modlitwa". A później to już sobie z takimi przekonaniami żyli, a następnie skok, hop, siup do nieba. Ale.. nic bardziej mylnego. Oczywiście byli Święci, których całe życie było przepełnione...