„Stojąca na ruinie" Jacka Łukasiewicza ukazała się ponad pół wieku po debiucie książkowym autora – poety, laureata Nagrody Literackiej PEN Clubu i Nagrody im. K. Wyki, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego, badacza, krytyka i historyka literatury. Zanim dotarłam do książki, przeczytałam opinię Mariana Stali: „Niepokojące, późne wiersze Jacka Łukasiewicza bardzo się mogą przydać nowoczesnym i postnowoczesnym czytelnikom z początku nowego wieku", z tą myślą zaczęłam lekturę.
Obydwie części tomu, „Spojrzenia" i „Róg" (druga powstała z inspiracji muzyką R. Burdicka), zawierają wiersze wyrosłe z rozważań obecnych już w poprzednich książkach Łukasiewicza, tym razem jednak czas, starość i śmierć królują niepodzielnie na przestrzeni 66 wierszy wydanych w 77 roku życia ich twórcy. (...)


Izabela Fietkiewicz-Paszek, TOPOS, nr 3(124) 2012
cała recenzja:


http://alternet.poezja-art.eu/artykuly/recenzje-i-omowienia-ksiazek-poetyckich/jacek-lukasiewicz-stojaca-na-ruinie-topos-nr-3124-2012/

„Stojąca na ruinie" Jacka Łukasiewicza ukazała się ponad pół wieku po debiucie książkowym autora – poety, laureata Nagrody Literackiej PEN Clubu i Nagrody im. K. Wyki, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego, badacza, krytyka i historyka literatury. Zanim dotarłam do książki, przeczytałam opinię Mariana Stali: „Niepokojące, późne wiersze Jacka Łukasiewicza bardzo się mogą...