Dysonans.
Bo i z jednej strony czujemy sporą bliskość duchową z Panem Mateuszem, podobnie jak on odczytujemy wojnę między bezkrytycznym okcydentalizmem, który każe nam żebrać o łaskę bycia awansowanym do rangi Europejczykow i bez zbytniej refleksji przyjmować tamtejsze koncepcje, z przaśnym sarmatyzmem, który także bez zbytniej zadumy wszystko co zachodnie a priori odrzuca. Wojnę, którą od jakichś 200 z góra lat toczy się o biedną, skołatana, rozdartą kompleksami polska duszę.
Podobnie jak on konstatujemy osuwanie się liberalizmu w przestrzeń gdzie z dotychczasowej granicy wolności wyznaczanej odległością cudzych łokci od naszych żeber (lub odwrotnie) wyłania się rzeczywistość coraz bardziej dziwna i absurdalna.
Podzielamy również opinie o spektakularnej dewaluacji niektórych pojęć takich chociażby jak postęp czy edukacja wraz z całym reprezentującym je aparatem instytucjonalnym, który z uniwersytetu na którym winno bulgotać od konkurencyjnych, ścierających się ze sobą idei uczyniła nudną monotonię. Nie wspominając już wcale o etosie człowieka wykształconego, który ostatecznie zrezygnował z wszechstronności na rzecz specjalizacji z wielką szkodą dla owego w zakresie jego zdolności i potrzeby zrozumienia otaczającego Świata.
Podobnie poważnie patrzymy na przeszłość, pamięć i tożsamość i generalnie niełatwo jest nam zaakceptować wszelkie próby wprowadzenia w tej materii plastikowych zamienników. .

Wydaje się zatem, że sporo nas z panem Mateuszem łączy. Taka percepcja rzeczywistości kosztowała nas póki co dobrowolne zawieszenie swoich czynnych praw wyborczych na kołku oraz bezterminowy pobyt na wewnętrznej emigracji.

Tym bardziej nie jesteśmy w stanie pojąć swoimi zakutym, paleokonserwatywnymi łbami na jaki chuj panu Mateuszowi potrzebna jest posadka w zarządzie TVP.

Dysonans.
Bo i z jednej strony czujemy sporą bliskość duchową z Panem Mateuszem, podobnie jak on odczytujemy wojnę między bezkrytycznym okcydentalizmem, który każe nam żebrać o łaskę bycia awansowanym do rangi Europejczykow i bez zbytniej refleksji przyjmować tamtejsze koncepcje, z przaśnym sarmatyzmem, który także bez zbytniej zadumy wszystko co zachodnie a priori odrzuca....