Książka pisana w formie pamiętnika, którego autorką jest nastoletnia Lidia Sagowska. Młoda dziewczyna, która tuż po zakończeniu II wojny światowej wraca do nauki w liceum i próbuje na nowo poukładać sobie swój świat. Jej przeżycia, przemyślenia, problemy i straty - wszystko to mogłoby być niezwykle ciekawe, bo jak każda osoba, która przeszła przez wojnę, miała za sobą mnóstwo trudnych, ale i budujących doświadczeń. Niestety, autorka skupia się głównie na budowaniu legendy o życiu uczuciowym bohaterki - Lidka jest wprost rozchwytywana przez chłopców i młodych mężczyzn, a jej "błyskotliwe" riposty na ich deklaracje uczuć po pewnym czasie zaczynają irytować. To typowa bohaterka książek dla nastolatek - najpiękniejsza, najmądrzejsza i z największym powodzeniem. W dodatku jest tak przyzwyczajona do swojej pozycji, że nawet zmiana miejsca zamieszkania i nowa szkoła nie jest w stanie wpłynąć na listę jej podbojów. Nie ma w tej książce głębi, nie ma refleksji nad powrotem do normalnego życia, nie ma poczucia straty ani traum do przepracowania. Są tylko nieustanne roszady i coraz to nowi chłopcy do rozpracowania. Jedyną wartością tej pozycji są krótkie akapity poświęcone nauce - autorka kilkakrotnie podkreśla, że kobieta musi mieć zawód, a losy Lilki przestajemy śledzić w momencie, w którym dostaje się na studia - rzecz jasna, nie musi sobie zawracać głowy egzaminami wstępnymi, bo takie osoby jak ona, zdają maturę celująco, co zwalnia je z rekrutacji na uniwersytet.

Książka pisana w formie pamiętnika, którego autorką jest nastoletnia Lidia Sagowska. Młoda dziewczyna, która tuż po zakończeniu II wojny światowej wraca do nauki w liceum i próbuje na nowo poukładać sobie swój świat. Jej przeżycia, przemyślenia, problemy i straty - wszystko to mogłoby być niezwykle ciekawe, bo jak każda osoba, która przeszła przez wojnę, miała za sobą...