Przystępna, popularna biografia jednego z najgorszych warchołów i opojów I Rzeczypospolitej. Dużą zaletą jest obfita liczba cytatów z dokumentów i listów z epoki, które pozwalają wyrobić sobie mniemanie na temat ówczesnej obyczajowości i moralności magnackich elit. Nie znajdziemy tu niestety bibliografii, ale autor całkiem wiernie relacjonuje wydarzenia z ostatnich lat panowania Augusta III oraz czasów stanisławowskich.

Nieco gorzej jest z interpretacją wydarzeń. Czuć, że książka jest produktem swoich czasów, bo ostatni król Rzeczypospolitej jest tutaj regularnie łajany za każde posunięcie, zaś główny bohater książki bywa rozgrzeszany z najgorszych zdrad. Nie da się ukryć, że autor nosił w sercu wielką sympatię wobec "Panie Kochanku". Jeżeli przymknie się na to oko, można cieszyć się wciągającą lekturą.

Niestety największą wadą, widoczną zwłaszcza w drugiej połowie książki, jest rozleniwienie autora. W pewnym momencie (strony 212-217) pojawia się cytat z "Konfederacji Barskiej" Konopczyńskiego na aż 6 stron i nie jest to wyjątek. O ile rozumiem cytowanie pamiętników, to już sięganie co rusz po całe akapity, czy strony cudzych opracowań, osłabia nieco wrażenie. Dzieje się tak zwłaszcza od czasów sejmu repninowskiego w 1767 roku, wcześniejsza część książki jest napisana całkiem sprawnie.

Mimo wszystko warto po nią sięgnąć, zwłaszcza dla żywych opisów codzienności najbogatszego litewskiego magnata oraz wypadków z roku 1764. Książka Sidorskiego ugruntuje i ubarwi nieco informacje zamieszczone w podręcznikach historii.

Przystępna, popularna biografia jednego z najgorszych warchołów i opojów I Rzeczypospolitej. Dużą zaletą jest obfita liczba cytatów z dokumentów i listów z epoki, które pozwalają wyrobić sobie mniemanie na temat ówczesnej obyczajowości i moralności magnackich elit. Nie znajdziemy tu niestety bibliografii, ale autor całkiem wiernie relacjonuje wydarzenia z ostatnich lat...