W mojej ocenie jedna z najważniejszych książek o prawach człowieka, jakie miałem okazję czytać (a zajmuję się tym zawodowo, więc trochę ich przeczytałem). Pozycja nie ma charakteru ściśle prawniczego; jest raczej wstępem do historii praw człowieka oraz zaznaczeniem współczesnych kwestii problematycznych. Uważam, że jeżeli ktokolwiek chce się uważać za nieco bardziej kompetentnego w tej kwestii, to powinien sięgnąć po „Prawa człowieka i ich granice”, choćby po to, żeby znać różne zagrożenia z nadmiernego szafowania retoryką praw człowieka i nabrać nieco bardziej realistycznego podejścia do samej koncepcji. Dla mnie osobiście ważne były następujące refleksje: (1) o tym, że dyskurs praw czasami gorzej chroni pewne dobra niż mówienie o obowiązkach; (2) o tym, że więcej praw idzie w parze z większą liczbą obowiązków (a zatem np. w Stanach Zjednoczonych dziecko ma wszelkie prawa, ale także można je skazać na bardzo dotkliwe kary); (3) o tym, że tak naprawdę odstępowanie od drobiazgowego egzekwowania praw i odpuszczenie/ufanie komuś czyni nas ludźmi; (4) o tym, że w zasadzie im więcej praw człowieka, tym mniej demokracji (co tylko do pewnego momentu jest pozytywne).

W mojej ocenie jedna z najważniejszych książek o prawach człowieka, jakie miałem okazję czytać (a zajmuję się tym zawodowo, więc trochę ich przeczytałem). Pozycja nie ma charakteru ściśle prawniczego; jest raczej wstępem do historii praw człowieka oraz zaznaczeniem współczesnych kwestii problematycznych. Uważam, że jeżeli ktokolwiek chce się uważać za nieco bardziej...