Byliśmy głupi

Kilka cennych spostrzeżeń, reszta niezbyt konkretna i niewiele wnosząca. Uważam jednak, że jako Polka znająca komunizm jedynie z opowieści dziadków i rodziców, powinnam czytać właśnie takie refleksje świadków tamtych czasów- szczere i gorzkie.

Kilka cennych spostrzeżeń, reszta niezbyt konkretna i niewiele wnosząca. Uważam jednak, że jako Polka znająca komunizm jedynie z opowieści dziadków i rodziców, powinnam czytać właśnie takie refleksje świadków tamtych czasów- szczere i gorzkie.

Pokaż mimo to

Mam dość mieszane odczucia po przeczytaniu. Najbardziej mnie razi to, że autor wyraźnie dzieli Polaków na nieliczną "elitę" i cały ten pozostały plebs. "Elita" miała wzniosłe cele, a reszta tylko myślała o tym żeby przeżyć. Nie zmienia to faktu że ta "lepsza" część narodu dopchała się do stanowisk po plecach tych jakoby gorszych. W opisie książki napisane o jest o autorze "wielki intelektualista". Nie widzę tej wielkości.

Mam dość mieszane odczucia po przeczytaniu. Najbardziej mnie razi to, że autor wyraźnie dzieli Polaków na nieliczną "elitę" i cały ten pozostały plebs. "Elita" miała wzniosłe cele, a reszta tylko myślała o tym żeby przeżyć. Nie zmienia to faktu że ta "lepsza" część narodu dopchała się do stanowisk po plecach tych jakoby gorszych. W opisie książki napisane o jest o autorze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szalenie aktualna lektura😈

"Dominacja inteligenckiej aktywności politycznej, siła spokoju i jedności nie wszystkim jednak się podobały. Więc, za poduszczeniem między innymi Jarosława Kaczyńskiego, Lech Wałęsa rozwiązał Komitet Obywatelski i komitety obywatelskie funkcjonujące w licznych miastach w Polsce. Po okropnym ostatnim zebraniu Komitetu Obywatelskiego, kiedy Wałęsa poniżał intelektualistów łącznie z Jerzym Turowiczem, nastąpił koniec jedności."

Szalenie aktualna lektura😈

"Dominacja inteligenckiej aktywności politycznej, siła spokoju i jedności nie wszystkim jednak się podobały. Więc, za poduszczeniem między innymi Jarosława Kaczyńskiego, Lech Wałęsa rozwiązał Komitet Obywatelski i komitety obywatelskie funkcjonujące w licznych miastach w Polsce. Po okropnym ostatnim zebraniu Komitetu Obywatelskiego, kiedy Wałęsa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo konkretna i mądra książka.

Bardzo konkretna i mądra książka.

Pokaż mimo to

Nie da się ukryć, że zaczynamy wchodzić w rzeczywistość, w której powrót do czytania książek stanie się nieunikniony, jeśli chcemy zbudować odpowiedzialne społeczeństwo. Uważam, że osoby pretendujące do bycia humanistami nie powinny wykazywać ignorancji w zakresie życia społecznego, w tym także politycznego. Niestety coraz więcej wysiłku należy wkładać w zdobycie wiedzy na tematy bieżące, gdyż znów... "telewizja kłamie"! I zaczynamy czytać. "Byliśmy głupi" to książka prosta, nieskomplikowana aczkolwiek przepełniona goryczą. Marcin Król jasno objaśnia podstawowe błędy elit intelektualnych w czasie transformacji ustrojowej. Wysuwa tezę, że mogliśmy to wszystko lepiej poukładać. Trudno się z tym nie zgodzić.
Polsko! Czytaj! Proszę. Wyłącz na godzinę media, telefon, internet i czytaj, dowiaduj się jak było, jak jest, jak mogło być. Więcej zrozumiesz, więcej przeżyjesz, będziesz żyć bardziej świadomie. Ostrzegam, że to nie oznacza 'szczęśliwie'.

Nie da się ukryć, że zaczynamy wchodzić w rzeczywistość, w której powrót do czytania książek stanie się nieunikniony, jeśli chcemy zbudować odpowiedzialne społeczeństwo. Uważam, że osoby pretendujące do bycia humanistami nie powinny wykazywać ignorancji w zakresie życia społecznego, w tym także politycznego. Niestety coraz więcej wysiłku należy wkładać w zdobycie wiedzy na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chociaż nie zawsze trzeba podzielać opinię autora, książka stanowi cenną refleksję o polskie transformacji, napisaną przez jej (zwłaszcza w pierwszym okresie) bezpośredniego uczestnika. Wszyscy w jakiś sposób są niezadowoleni z przemian, nie wszystko poszło tak, jak każdy sobie wymarzył, a Marcin Król pokusił się o swoją własną tego diagnozę, próbując wyjaśnić, dlaczego i jak powinno to wyglądać z perspektyw ćwierćwiecza. Dla ludzi którzy przeżywali tamte czasy w pełni świadomie (pokolenie czterdziestolatków i starszych), stanowi też przypomnienie faktów i ich kolejności, bo często uleciały z pamięci. Szczególnie ciekawe są też oceny ówczesnych aktorów sceny politycznej.

Chociaż nie zawsze trzeba podzielać opinię autora, książka stanowi cenną refleksję o polskie transformacji, napisaną przez jej (zwłaszcza w pierwszym okresie) bezpośredniego uczestnika. Wszyscy w jakiś sposób są niezadowoleni z przemian, nie wszystko poszło tak, jak każdy sobie wymarzył, a Marcin Król pokusił się o swoją własną tego diagnozę, próbując wyjaśnić, dlaczego i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, aktywnie zaangażowany w politykę w ostatnich 25 latach, wylicza błędy popełnione przez elity i klasę polityczną w III Rzeczypospolitej. Mimo paru trafnych diagnoz, odebrałem ten krótki zbiór esejów jako kolejny przejaw polskiej manii narzekania i biadolenia. Poza tym prezentuje Król typowy przykład mądrzenia się po fakcie, gdy się wie jak się rzeczy potoczyły, i jak można było postąpić lepiej. Stawia też pan profesor pewne diagnozy i prognozy, niespecjalnie trafne, mimo że książka ukazała się w 2015r. W sumie rozczarowanie.

Książka zaczyna się od analiz sporów politycznych z początku lat 90.: Mazowiecki, Wałęsa, Tymiński, rozbicie Komitetów Obywatelskich przez Wałęsę, które jak twierdzi Król, było grzechem pierworodnym IIIRP. To już zamierzchłe czasy niestety, w książce historycznej można o tym czytać, ale w publicystycznej już nuda.

Gdy się czyta wyliczankę Króla błędów naszych, nasuwa się myśl, że to nie nasza polska specjalność; może wartałoby zrobić analizę porównawczą jak proces transformacji przebiegał w innych krajach postkomunistycznych? Jakieś ślady tego w książce są. Z jednej strony autor pisze: „po 1989 roku polskie życie publiczne poszło własną dziwaczną drogą. Podobnie było w wielu innych krajach dawnego bloku wschodniego, ale co z tego?”. Wyczuwam tu ton wyższości autora wobec sąsiadów, my Panie lepsi, a niby dlaczego? Z drugiej strony Król przyznaje: „Na tle państw europejskich a zwłaszcza postkomunistycznych w Polsce korupcja czy zwyczajne złodziejstwo na szczytach władzy praktycznie nie istnieją. Nie ma oligarchów, nie ma łobuzów (jak na przykład w Czechach).” Ciekawe! Z kolei pisząc o tym że dekomunizacja i lustracja u nas nie wyszły, przyznaje Król: „Dekomunizacji dokonywano we wszystkich krajach byłego bloku radzieckiego. Nigdzie się nie udała z wyjątkiem Niemiec” no właśnie, czyli znów jesteśmy na remis z sąsiadami. Zatem może tak źle nie było, i nie tacy głupiśmy byli...

Daje też Król parę prognoz, jakoś one nie trafione, zwłaszcza w świetle obecnej sytuacji politycznej w kraju. Na przykład pisze: „Pamiętam rozmowę przyjacielską na początku 1991 roku, w której brał udział Jacek Kuroń, i pamiętam, że sądził wówczas, iż zagrożenie nacjonalizmem jest najpoważniejszym zagrożeniem dla polskiej demokracji. Nie mam zamiaru pastwić się nad przyjacielem i wspaniałym człowiekiem, ale wątpię, czy wówczas i kiedykolwiek potem istniało takie zagrożenie.” No więc kulą w płot, nie wiem czy jeszcze można mówić o zagrożeniu, czy już o samym zjawisku, ale problem z pewnością istnieje.

I tak to leci od Sasa do lasa, chaotycznie i mętnie, czasami w tym morzu wodolejstwa pojawi się myśl ciekawa, ale to za mało. W sumie rozczarowanie.

Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, aktywnie zaangażowany w politykę w ostatnich 25 latach, wylicza błędy popełnione przez elity i klasę polityczną w III Rzeczypospolitej. Mimo paru trafnych diagnoz, odebrałem ten krótki zbiór esejów jako kolejny przejaw polskiej manii narzekania i biadolenia. Poza tym prezentuje Król typowy przykład mądrzenia się po fakcie, gdy się wie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy rachunek sumienia. Literacko bez rewelacji, ale pokazuje "z drugiej strony" poziom totalnego oderwania "elit" politycznych od społeczeństwa i jego problemów

Ciekawy rachunek sumienia. Literacko bez rewelacji, ale pokazuje "z drugiej strony" poziom totalnego oderwania "elit" politycznych od społeczeństwa i jego problemów

Pokaż mimo to

Już dawno nie miałem w ręku książki tak niewiele wnoszącej. Na szczęście jest krótka. Esej przeczytałem i udałem się na wieczór autorski Marcina Króla. Ten wieczór był straszny a sam autor w fatalnej formie. Pytania nie na temat a odpowiedzi jeszcze gorsze. Trzy tygodnie później Komorowski przegrał w II turze wyborów. Pewna formacja umysłowa odchodzi w cień ?

Już dawno nie miałem w ręku książki tak niewiele wnoszącej. Na szczęście jest krótka. Esej przeczytałem i udałem się na wieczór autorski Marcina Króla. Ten wieczór był straszny a sam autor w fatalnej formie. Pytania nie na temat a odpowiedzi jeszcze gorsze. Trzy tygodnie później Komorowski przegrał w II turze wyborów. Pewna formacja umysłowa odchodzi w cień ?

Pokaż mimo to

Myślę, że książka wręcz idealne na okres przed wyborami. Marcin Król rozprawia się z 25 latami przemian społeczno-gospdarczych naszego kraju.
Stawia kilka diagnoz na temat popełnionych błędów. Bardzo szczerze, bez znieczulenia i zmiękczania przekazu. W kilku kwestiach się z nim nie zgadzam (bezsensu procesu lustracji, czy obciążania Kościoła Katolickiego błędami w polityce społecznej - która wg mnie powinna być kształtowana przez rząd), jednak absolutnie zgadzam się w kwestiach wykluczenia i pozostawienia samych sobie sporej części naszego społeczeństwa w okresie przemian. To właśnie te osoby oraz ich dzieci opowiedziały się w ostatnich wyborach prezydenckich za potrzebą zmian. Nie widzą dla siebie przyszłości i szans na poprawę bytu, a obecne elity polityczne nie gwarantują reform, a jedynie "uklepywanie" status quo. Kolejny ważny wątek to społeczeństwo obywatelskie które nam się kompletnie rozsypało. Zanikły więzi w lokalnych społecznościach a mieszkańcy naszego kraju dali się pozamykać przed ekranami swoich telewizorów czy komputerów. Książka warta przeczytania, szczególnie przez rządzących.

Myślę, że książka wręcz idealne na okres przed wyborami. Marcin Król rozprawia się z 25 latami przemian społeczno-gospdarczych naszego kraju.
Stawia kilka diagnoz na temat popełnionych błędów. Bardzo szczerze, bez znieczulenia i zmiękczania przekazu. W kilku kwestiach się z nim nie zgadzam (bezsensu procesu lustracji, czy obciążania Kościoła Katolickiego błędami w polityce...

więcej

mniej

Pokaż mimo to