Wiarygodność niniejszej książki przytępia nieco nieznośne rozdęte ego autora, próbującego (począwszy od podtytułu) przedstawiać się jako samotnego wojownika, otoczonego wyłącznie przez kanalie, wiarołomców, w najlepszym razie mięczaków.
Z pewnością perspektywa pana Warufakisa próbuje dać jednak przynajmniej wskazówkę odpowiedzi na słynne pytanie Kissingera: Unia Europejska? A do kogo tam trzeba zadzwonić?
***
Niemniej gdyby spróbować opowiedzieć przedstawione w niej dylematy językiem greckiej tragedii, premier Tsipras jawi nam się jako Antygona postawiona przed wyborem: wypełnić nakazy Bogów i zbudować stos żałobny na którym spłonie radosna przeszłość Grecji wraz z wszystkimi jej zobowiązaniami. Wkurwiając jednocześnie na dłuższy czas wierzycieli i żegnając szczątki reputacji.
Lub utrzymywać trupa, procesy gnilne maskując dowolną ilością pudru.
***
Nie, żebyśmy nie uważali, że długi należy ostatecznie spłacać, niemniej z pewną ostrożnością traktowaliśmy zawsze argumenty o endemicznym lenistwie i kunktatorstwie Greków, zadając sobie pytanie: ile dokładnie dzbanów oliwy trzeba wyprodukować i sprzedać aby uzyskać ekwiwalent zakupionej uprzednio prasy do ich wyciskania made in Germany.
Jakby ktoś jednak pytał to w 2020 wszystkie zsumowane razem państwa założyciele strefy euro osiągnęły saldo handlu zagranicznego w wysokości niespełna połowy niemieckiego.
Pachnie nam to troszeczkę jak problem systemowy.
***
Ostatecznie przedstawiający się jako antysystemowiec (och, ci antysystemowcy) premier-Antygona wybiera opcje z pudrowaniem. Jak można przypudrować kilkaset miliardów euro długu zapytają pewnie w myślach ci, którym wizja WIBORu rączo mijającego 5% lub CHF w okolicach 5 zł wyraźnie podnosi potliwość dłoni. Ano, może to nie jest łatwe odnośnie naszych żałosnych kredytów hipotecznych, ale w przypadku naprawdę dużych pieniędzy ich radosne transfery z jednej księgi rachunkowej na drugą zdają się być, o czym dobitnie świadczą rozmowy bohaterów niniejszej opowieści niczym specjalnie trudnym.
***
Warstwa pudru na nieboszczyku wydaje się dziś być naprawdę gruba bo w 2020 długowi greckiemu stuknęło ponad 200% GDP (w 2015 około 170%), zaś GDP liczone na statystyczną grecką głowę w 2020 spadło poniżej dna z 2015-16.
***
Czasy się zmieniają , ale Jeff Sachs nadal dzielnie służy jako przewodnik i podpora państwowym bankrutom. Niezależnie od tego czy idzie o raczkujących neoliberałów z Polski czy postkomunistów z Grecji. Z czyjego ramienia?
No właśnie..

Wiarygodność niniejszej książki przytępia nieco nieznośne rozdęte ego autora, próbującego (począwszy od podtytułu) przedstawiać się jako samotnego wojownika, otoczonego wyłącznie przez kanalie, wiarołomców, w najlepszym razie mięczaków.
Z pewnością perspektywa pana Warufakisa próbuje dać jednak przynajmniej wskazówkę odpowiedzi na słynne pytanie Kissingera: Unia...