Do czytania zabierałam się dwukrotnie. Widać, rok temu nie był na nią czas albo nastrój. Teraz wciągnęła mnie od razu.
Dzięki takim powieściom jest szansa na lepsze zrozumienie takiego kontynentu, jak Afryka, gdzie wciąż bardzo silne są podziały plemienne. Tu jest o nich mowa na każdym kroku i tu warunkują losy bohaterów.
Jesteśmy w Kongo, miejscu naznaczonym tragicznymi rządami bezlitosnego handlarza niewolników - belgijskiego króla Leopolda II. Dziś zrzuca się jego pomniki z piedestałów. Ślad tamtej historii jest, pozostanie chyba na zawsze.
A treścią książki są losy chłopca bez tożsamości o najdłuższym imieniu świata nadanym mu przez katolickiego księdza. Chłopiec nie zna matki, nie wie kim był ojciec - słowem: nie wie, do jakiego plemienia należy. Może dlatego tak chętnie odpływa we własne światy...
Opis pobytu w sierocińcu jest porażający. Opis jego późniejszego życia - jeszcze bardziej. Za to opis prób uleczenia pewnej przypadłości - zabawny.
Wszyscy wyszliśmy z Afryki. W naszych wierzeniach, obyczajach i upodobaniu do podziałów wedle urodzenia wciąż jesteśmy Afrykanami.

Do czytania zabierałam się dwukrotnie. Widać, rok temu nie był na nią czas albo nastrój. Teraz wciągnęła mnie od razu.
Dzięki takim powieściom jest szansa na lepsze zrozumienie takiego kontynentu, jak Afryka, gdzie wciąż bardzo silne są podziały plemienne. Tu jest o nich mowa na każdym kroku i tu warunkują losy bohaterów.
Jesteśmy w Kongo, miejscu naznaczonym tragicznymi...