Chyba każdy z nas, w pewnym momencie swojego życia marzył o wyprawie, w której przeżyje niesamowite przygody, spotka interesujących ludzi, zakosztuje niecodziennych widoków, a nawet otrze się o śmierć lub przynajmniej wróci z podróży z kilkoma bliznami i znamionami jako dowód swoich nieprawdopodobnych przeżyć. Na chwilę obecną muszę zadowolić się powieścią Henry’ego Rider Haggarda, mając nadzieję, że kiedyś dane mi będzie doświadczyć tak ekstremalnych przygód, które dotknęły głównych bohaterów recenzowanej książki.

Henry Rider Haggard to angielski pisarz powieści przygodowych, który jako miejsce akcji swoich historii, upodobał sobie egzotyczne i dziewicze tereny, najczęściej znajdujące się na kontynencie afrykańskim. Pod tym względem, „Ona” nie należy do wyjątków i opowiada fascynującą historię wyprawy profesora Holly'ego oraz jego przybranego syna Vincey'a do afrykańskiego bezludzia, gdzie władzę dzierży niesamowicie piękna „Ona”, znana również jako biała królowa Ayesha.

Fabuła wciąga czytelnika w aurę tajemniczości już od samego początku książki. Jest starannie nakreślona, przemyślana i co najważniejsze – ciekawa i porywająca. Pomimo, że premiera powieści miała miejsce ponad 120 lat temu, to wciąż jest lekturą świeżą i z pewnością dorównuje ówczesnej literaturze przygodowej. To, co odróżnia ją od innych dzieł o podobnej tematyce to zdumiewający klimat, który aż paruje ze stronic publikacji Haggarda! Szczegółowe opisy przygód głównych bohaterów w połączeniu z filozoficznym bajdurzeniem, autentycznymi ilustracjami, specyficznym językiem i nutką grozy, okazały się strzałem w dziesiątkę! Liczne filozoficzne mądrości występujące w książce są okrutnie prawdziwe i ani trochę nie straciły na znaczeniu pomimo upływu tak wielu lat. Nie każdemu jednak może się spodobać tak tłoczne skumulowanie dywagacji na temat natury człowieka w jednym miejscu i osobiście muszę przyznać sam zaliczam się do tej grupy osób. Jednakże, jestem zmuszony napomknąć, że publikacja zwróciła moją uwagę na rzeczy o których często zapominałem, a które są niezmiernie ważne w moim życiu. Dowodzi to temu, że niekoniecznie należy traktować filozoficzny wydźwięk dzieła Haggarda jako wadę i niepotrzebny zapychacz stron.

„Ona” to książka wyjątkowo klimatyczna. Kusząca szczególnie dla osób lubiących literaturę podróżniczą i ceniących sobie świetnie wykreowane postaci, zwiewny język i aurę tajemniczości. Jest to dzieło ponadczasowe, w którym zakocha się każdy, kto chociaż raz w życiu fantazjował nad niesamowitą i obfitującą w przygody wyprawę do najdalszych zakątków świata. Polecam.

Damian Hejmanowski