Historia w porządku, o innych, prześladowanych przez ogół (wpływ wojny? W końcu wydana w 1946 roku). Główne zastrzeżenie to język - nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia, ale zwroty w stylu "w postaci bezgłośnej pospiesznej pulsacji płynącej wprost z jej mózgu", czy "samochód jechał strasznie szybko, strasznie szybko połykał kilometry" ocierają się o grafomanię, a tego jest więcej. Jeśli jednak przymknąć na to oko, to w porządku.

Historia w porządku, o innych, prześladowanych przez ogół (wpływ wojny? W końcu wydana w 1946 roku). Główne zastrzeżenie to język - nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia, ale zwroty w stylu "w postaci bezgłośnej pospiesznej pulsacji płynącej wprost z jej mózgu", czy "samochód jechał strasznie szybko, strasznie szybko połykał kilometry" ocierają się o grafomanię, a tego jest...

Slany bezczułkowe, czułkowe i ... ludzie. Trudno nie dopatrzeć się w tym naleciałości historycznych. Lub też aktualnych czyli bliskich czasowo autorowi.

Slany bezczułkowe, czułkowe i ... ludzie. Trudno nie dopatrzeć się w tym naleciałości historycznych. Lub też aktualnych czyli bliskich czasowo autorowi.

Nawet nie zwróciłem uwagi na to, jak stara jest to powieść. Dopiero po przeczytaniu kilku komentarzy i uświadomieniu sobie tego faktu zacząłem dostrzegać pewne wynikające z tego aspekty. To dobry znak, jeśli książka się nie starzeje. Owszem, widać drobne zgrzyty (w jakiej książce tego nie ma),ale przymykając na nie oko, brniemy dalej.

Sama powieść niestety nuży. Tematyka mutantów, jeśli prowadzona w intrygujący i dynamiczny sposób jest naprawdę wartościowym tematem, jednakże tutaj dynamikę próbuje się osiągnąć poprzez częste skoki w przyszłość. Powstaje przez to pewnego rodzaju chaos. Do tego fatalne moim zdaniem tłumaczenie i coś co już dostrzegłem wcześniej w innych powieściach tego autora.

Otóż po przeczytaniu tej książki zauważyłem, że van Vogt uwielbia tworzyć wszechmocnych, niemal boskich bohaterów. Ten sam problem miała druga i trzecia część "Trylogii Nie-A". To bardzo psuje odbiór utworu i mówiąc oględnie nuży. Bohater może wszystko, więc nie przywiązujemy się do niego. Nie ma tego w "Podróży międzyplanetarnej" i dlatego jest ona nieporównywalnie wartościowszym utworem, który trzeba przeczytać. "Slan" nim nie jest.

Sam temat jest na początku dość interesujący, a pierwsze rozdziały dość mocno wciągają czytelnika. Niestety, im dalej tym gorzej. Ja się męczyłem.

Nawet nie zwróciłem uwagi na to, jak stara jest to powieść. Dopiero po przeczytaniu kilku komentarzy i uświadomieniu sobie tego faktu zacząłem dostrzegać pewne wynikające z tego aspekty. To dobry znak, jeśli książka się nie starzeje. Owszem, widać drobne zgrzyty (w jakiej książce tego nie ma),ale przymykając na nie oko, brniemy dalej.

Sama powieść niestety nuży. Tematyka...

Powieść wydana w 1946 roku i jak na tamte czasy dosyć odkrywcza, napisana w bardzo nowoczesny sposób, nie da się poznać, że jest tak stara. Historia opowiada o mutantach jak i dlaczego powstali, bohaterem jest młody chłopak, który musi szybko urosnąć i uratować swój świat. Powieść jest napisana w oszczędny sposób jeśli idzie o emocje, jest poprowadzona po mistrzowsku z punktu widzenia bohatera, pisarz oddał mu całe pole i książką jest napisana z punktu widzenia Slana. Bardzo podobał mi się moment kiedy pisarz poprowadził nas równolegle od pierwszego bohatera do drugiego, młodej slanki a potem zastosował trik, którego jeszcze nie widziałam (niestety nie powiem o co chodziło, bo nie chcę spamować),ale naprawdę byłam pod wrażeniem, że autor się na taki ruch zdecydował. Ogólnie powieść bardzo dobra, polecam fanom SF.

Powieść wydana w 1946 roku i jak na tamte czasy dosyć odkrywcza, napisana w bardzo nowoczesny sposób, nie da się poznać, że jest tak stara. Historia opowiada o mutantach jak i dlaczego powstali, bohaterem jest młody chłopak, który musi szybko urosnąć i uratować swój świat. Powieść jest napisana w oszczędny sposób jeśli idzie o emocje, jest poprowadzona po mistrzowsku z...

Kawał porządnego sci-fi - momentami skłaniającego się nawet w kierunku hard sci-fi. Pomimo upłynięcia przeszło 70 lat od daty wydania nadal robi wrażenie na czytelniku.
Książka, koło której każdy koneser klimatów sci-fi nie powinien przejść obojętnie.
Polecam!

Kawał porządnego sci-fi - momentami skłaniającego się nawet w kierunku hard sci-fi. Pomimo upłynięcia przeszło 70 lat od daty wydania nadal robi wrażenie na czytelniku.
Książka, koło której każdy koneser klimatów sci-fi nie powinien przejść obojętnie.
Polecam!

Super! Tak sie wtedy wczulem, ze naprawde mu wspolczulem. Umial mnie "porwac"

Super! Tak sie wtedy wczulem, ze naprawde mu wspolczulem. Umial mnie "porwac"

Przeczytałem z musu(dosłownie) kilkadziesiąt stron. Myślałem, że może w trakcie się jakoś powiedzmy rozkręci, ale nie. Tak się właśnie nie stało. Czuję rozczarowanie i daję jedną gwiazdkę. Szkoda, miałem nadzieję, na ciekawą pozycję.

Przeczytałem z musu(dosłownie) kilkadziesiąt stron. Myślałem, że może w trakcie się jakoś powiedzmy rozkręci, ale nie. Tak się właśnie nie stało. Czuję rozczarowanie i daję jedną gwiazdkę. Szkoda, miałem nadzieję, na ciekawą pozycję.

Książka ta podobała mi się pod względem stworzonej przez autora rzeczywistości i rasy jaką zaludnił świat przyszłości. Zadziwiająco spójny jest też obraz i opis całej techniki, jaką posługują się bohaterowie i to przydaje sporo realizmu opowieści.
A do głównych minusów jak dla mnie zaliczyć można rzecz kluczową, tj. fabułę. Wrażenie jest takie, jakby opisany był powyrywany z kontekstu szereg zdarzeń - co jakiś czas, akcja przesuwa się o parę lat i sprawia to wrażenie jakichś luk w opowieści. Zdarza się też, że autor nie opisuje przebiegu niektórych wydarzeń, a zaznacza, że coś ma być, a potem, że już było. I tak do finału, który w zasadzie kończy się jakby przed najciekawszą częścią historii w moim odczuciu.
Ogółem - niedosyt jakiś mi pozostał po tej książce, tym bardziej, że początkowo trochę ciężko się było wciągnąć.

Książka ta podobała mi się pod względem stworzonej przez autora rzeczywistości i rasy jaką zaludnił świat przyszłości. Zadziwiająco spójny jest też obraz i opis całej techniki, jaką posługują się bohaterowie i to przydaje sporo realizmu opowieści.
A do głównych minusów jak dla mnie zaliczyć można rzecz kluczową, tj. fabułę. Wrażenie jest takie, jakby opisany był powyrywany...

Czytałem ją dwa razy, pierwszy raz jako dwudziestolatek i drugi , już jako dziadek (dwojga wnucząt). Za każdym razem z wielkim zainteresowaniem. Ta powieść ma to coś w sobie co wciąga jak rzeka, do tego ten niesamowity efekt - napisana w 1946 świetnie się czyta w 2013 czyli prawie 70 lat później ... Masakra, ocena może być tylko jedna 6/6

Czytałem ją dwa razy, pierwszy raz jako dwudziestolatek i drugi , już jako dziadek (dwojga wnucząt). Za każdym razem z wielkim zainteresowaniem. Ta powieść ma to coś w sobie co wciąga jak rzeka, do tego ten niesamowity efekt - napisana w 1946 świetnie się czyta w 2013 czyli prawie 70 lat później ... Masakra, ocena może być tylko jedna 6/6

Klasyka, czuje się, że to stara książka.

Klasyka, czuje się, że to stara książka.