Malarka, scenografka, pisarka. Kobieta wulkan, otoczona kolorami i energią. Na wizytówce ponoć ma napisane „osoba kontrowersyjna”. Hanna Bakuła, nazwana „Witkacym w spódnicy”, choć znana jest przede wszystkim ze swoich portretów, równie chętnie jak po pędzel sięga po pióro. Gdy przez przypadek natrafiłam na jej najnowszą książkę „Obłęd, Otello i singielka”, postanowiłam sprawdzić, co kryje się pod tym tytułem. No to już wiem.

Molly, alter ego autorki, od dziesięciu lat jest w związku z Docentem vel Otellem. Chociaż słowo związek wypadałoby wziąć w cudzysłów, bo ich relacja przypomina raczej rollercoaster sunący po wyboistym torze. Rozstania i powroty, awantury i seks na zgodę, wzywanie policji i zasypywanie wybranki kwiatami… i tak przez dekadę. Pytanie brzmi: po co to wszystko? Zwłaszcza że szybko objawiło się prawdziwe oblicze Docenta-stalkera, Otella-zazdrośnika, który szpiegował Molly, śledził każdy jej ruch, urządzał dantejskie sceny.

Bakuła poruszyła ważny temat, który naprawdę jest realnym problemem wielu kobiet, ale zrobiła to w taki sposób, że mnie szlag trafiał, jak czytałam tę książkę. Po pierwsze, problem został zbagatelizowany. Po drugie, bohaterka to jakaś, za przeproszeniem, pinda, która chce uchodzić za światowej klasy malarkę rozbijającą się po sopockich i nowojorskich salonach, niezależną kobietę, duszę towarzystwa, a w rzeczywistości jest pańcią pozbawioną instynktu samozachowawczego ze skłonnościami do autodestrukcji, która swoją szarpaniną z Docentem zadręcza wszystkich wokół, bez względu na to, czy są to bliscy przyjaciele, sąsiedzi, czy obcy ludzie. Jeśli myślicie, że to wszystkie minusy tej książki, to muszę Was rozczarować. Jeszcze gorszy jest jej język. Miało być ironicznie, miał być cięty język i humor, wszystko podkreślone grubą kreską, a wyszło jak zwykle, czyli do d…

Karolina Purłan