To nie jest przewodnik. Ta książka to zbiór prywatnych, bardzo subiektywnych przemyśleń. Właściwie nie wiem dla kogo została napisana. To trochę taki pamiętnik. Miałam wrażenie, że pani autorka na każdym kroku próbuje udowodnić mi: czytelnikowi, turyście, podróżnikowi, że jestem kimś gorszym, intruzem, za to ona sama jest kimś lepszym, bo mieszka w NY i jej się "udało" i to ona ma prawo do lepszego odczuwania miasta i monopol na wiedzę. Wielokrotnie turyści są obrażani cyt."Wjechaliśmy na Time Square. Zawsze myślałam, że nie lubię tego miejsca. Że zapach hot dogów przemieszany z tanimi perfumami, których woń bije ze spoconych dekoltów tłustych paniuś z Oklahomy, prących jak nadmuchane czołgi na przedstawienie Miss Saigon czy Mamma Mia, może mnie przyprawić o mdłości. Że w gęstym tłumie Japończyków, Niemców, Brazylijczyków, przybyszów z innych planet i wycieczek szkolnych z Nowhereville w Woyming dostanę zawrotu głowy...." i tego typu smaczki.
Jeśli pisze się przewodnik, choćby nawet "niepraktyczny" to zakłada się, że grupą docelową będą turyści. Nie polecam.

To nie jest przewodnik. Ta książka to zbiór prywatnych, bardzo subiektywnych przemyśleń. Właściwie nie wiem dla kogo została napisana. To trochę taki pamiętnik. Miałam wrażenie, że pani autorka na każdym kroku próbuje udowodnić mi: czytelnikowi, turyście, podróżnikowi, że jestem kimś gorszym, intruzem, za to ona sama jest kimś lepszym, bo mieszka w NY i jej się...