Nowy Jork. Miasto marzeń, niespełnionych ambicji, ludzi na zakręcie życiowym? A może miasto szans, otwartych drzwi i ogromnych pieniędzy? Miejsce dla każdego, pełne enklaw i komun gromadzących podobnych sobie. Zróżnicowane pod każdym względem, ale regionalnie monochromatyczne. Stworzone przez imigrantów, dla imigrantów – jak pisze autorka nowojorczykiem się stajesz mieszkając w Nowym Jorku. Mekka artystów i wolnych duchów oraz kolebka drapieżnego kapitalizmu i twardego biznesu. Miasto pełne sprzeczności i niezgody na panujący poza nim porządek rzeczy. Wyznaczające własne standardy i nie respektujące działania żadnych sił z zewnątrz.
Autorka pokazuje Nowy Jork od podziemi metra - gdzie kwitnie życie kulturalne, tworzą się zespoły muzyczne, malarze i rzeźbiarze uprawiają swoją sztukę dosłownie w kanałach, a mieszkańcy przemierzają tunele w drodze do i z pracy – aż po szczyty wieżowców i wyżej, ponad nimi, pokazując bezmiar miasta stanowiącego pępek świata dla samego siebie. Spaceruje po miejscach znanych nam, turystom z przewodnikami w rękach i po miejscach znanych tylko nowojorczykom i do których tylko oni się zapuszczają. Snuje historie o wielkiej sztuce, wielkich postaciach, nazwiskach światowego formatu i o ulicznych grajkach, domorosłych artystach stanowiących krajobraz chodników i przejść podziemnych.
Opowiada o ludziach, o tym co ich wyróżnia na tle innych Amerykanów (i nie tylko, ponieważ spora część jej bohaterów to imigranci). Opowiada o sobie na przestrzeni 10 lat pobytu w mieście, o którym miała tak samo mylne wyobrażenie, jak wszyscy, którzy znali je tylko z filmów i książek. Mówi o wszystkim z czułością ale bez egzaltacji. Mówi lekko, żartobliwie ale obrazowo i dokładnie. Dzięki niej poznajemy topografię miasta jakbyśmy tam byli, jadamy w znajomych knajpkach, krążymy po znajomych ulicach, zwiedzamy znajome budowle. Oczami autorki oglądamy części miasta, których dzisiaj już nie ma, i tak jak ona tęsknimy do tych zapomnianych przez historię miejsc, zasypanych jak wszędzie w wielkich aglomeracjach nowszym, lepszym, modniejszym.
Dużą część książki stanowią felietony dotyczące zamachu na World Trade Center, ze względu na to, że autorka mieszkała na Manhattanie w tym okresie, ale i dlatego, że ten zamach odmienił wiele w nowojorczykach, Nowym Jorku, sposobie patrzenia świata na to miejsce i sposobie patrzenia Nowego Jorku na świat. Krótki moment solidarności mieszkańców w dniu apokalipsy, który do dzisiaj upamiętnia Ground Zero, był dla całego świata tąpnięciem nie do wyobrażenia na żadną skalę. Sławińska brała udział w akcji ratunkowej po samym zamachu, ale dużo miejsca poświęca na złożenie hołdu ludziom, którzy uczestniczyli w tych wydarzeniach niezależnie od ich roli i stopnia zaangażowania, o sobie jedynie napomykając tak lakonicznie, że nieuważny czytelnik gotów przeoczyć tych kilka zdań.
Bardzo polecam tę książkę, bo to nie jest przewodnik turystyczny, to nie jest historia Nowego Jorku i to nie jest zbiór felietonów. To jest dziennik podróży, przemiany, obserwacji a przy okazji opowieść o miejscu i ludziach. Ja kocham Nowy Jork, jaki znam z kina i książek, bo takie właśnie najczęściej występujące w kulturze jest mi dostępne, ale moim marzeniem jest poznać Nowy Jork nowojorczyka. Z codziennym wędrowaniem do pracy, robieniem zakupów, spacerowaniem z psem, odbieraniem dzieci ze szkoły, wychodzeniem do knajpek, do teatru, jeżdżeniem taksówkami, czytaniem The New Yorker, byciem tam i byciem tym, czym to miasto chce być.
Jeśli nawet nie kochacie Nowego Jorku tak jak ja, to uważam, że książka jest warta uwagi, ponieważ dzięki lekkości języka autorki i sprawnym przejściom między historiami nie ma miejsca na nudę. Do tego nawet laika potrafi zainteresować ciekawostkami i sposobem prowadzenia dialogu z czytelnikiem.

Nowy Jork. Miasto marzeń, niespełnionych ambicji, ludzi na zakręcie życiowym? A może miasto szans, otwartych drzwi i ogromnych pieniędzy? Miejsce dla każdego, pełne enklaw i komun gromadzących podobnych sobie. Zróżnicowane pod każdym względem, ale regionalnie monochromatyczne. Stworzone przez imigrantów, dla imigrantów – jak pisze autorka nowojorczykiem się stajesz...

Książka Kamili Sławińskiej to osobisty przewodnik po Nowym Jorku, który jest przy tym napisany bardzo ładnym językiem. Autorka zapowiadając swoją książkę w podtytule jako poradnik niepraktyczny miała na myśli właśnie te impresje, anegdoty i wspomnienia dotyczące NY, które dobrała według własnego klucza. Bardzo podobał mi się podział na rozdziały i selektywny dobór historii, które znalazły się w każdym z nich.

Książka Kamili Sławińskiej to osobisty przewodnik po Nowym Jorku, który jest przy tym napisany bardzo ładnym językiem. Autorka zapowiadając swoją książkę w podtytule jako poradnik niepraktyczny miała na myśli właśnie te impresje, anegdoty i wspomnienia dotyczące NY, które dobrała według własnego klucza. Bardzo podobał mi się podział na rozdziały i selektywny dobór historii,...