Ciężkie czasy…
Na szczęście jest literatura. W tym oczywiście Nowa Fantastyka.

Bez ociągania w takim razie – literatura polska.
„Nakarmić kruki” Agnieszki Fulińskiej (Drakainy) – jak skądinąd wiadomo, bardzo lubię pisanie tej autorki. Niespieszne, erudycyjne, zanurzone w historii. Dokładnie takie, jakie lubię. Jeśli już miałbym się do czegoś przyczepić na siłę, to do pewnej umowności fabuły. Ale to nie ona ma wciągać, ale wszystko to, co wokół niej. I to się Drakainie znakomicie udaje. Cóż poradzę, że to jest taka literatura, którą czyta mi się z niekłamaną przyjemnością?
„Ruiny Sodomy” Zbigniewa Wojnarowskiego – czy tak mogłoby wyglądać piekło? A może to przyszłość systemu penitencjarnego? Każdy ma swoje demony… Czegoś mi w tym tekście zabrakło, ale mimo to trąciło we mnie jakieś ukryte struny.

A zza granicy?
„Rubin z Letniego Dworu” Mari Ness – bajka. Albo fantasy. Strata czasu.
„Na czym polega sztuczka” A. C. Wise – urban fantasy. W sumie obleci jak na wakacyjne czytadło.
„Gwiazdka za każde niewypowiedziane słowo” Kai Hudson – o miłości. O niedostosowaniu. O odrzuceniu. Właściwie nic nowego, ale za to dobrze opowiedziane. Się mi!
Podsumowując – trzy bardzo dobre teksty, z czego dwa polskie. Dawno tak dobrze nie było!

Publicystyka – brawa za wywiad z Chiangiem. I choć zdało mi się, że ogania się od redaktora Zwierzchowskiego jak od muchy, ciekawe rzeczy gość mówi.
Poza tym – pean na cześć Gradowskiego trochę na wyrost, ale co tam. Artykuł pana Nowrota o portal fantasy byłby nawet niezły, gdyby się autor nie zagalopował w politycznej poprawności. Te powieści wg słów autora mają tylko bohaterki, a ja jestem z ich odbioru wykluczony, bo nie jestem czytelniczką. Jeśli już kogoś swędzą formy wyłącznie męskie, proponuję „czytelnik/czka”, „bohater/ka”, chyba że to też dyskryminujące?
Bagiński o Wiedźminie trochę przybliżył kulisy powstawania tak olbrzymiej produkcji. Zresztą, wszystkim chyba wiadomo, że kręcenie takiego serialu to nie robienie nowego odcinka Reksia. Oraz podobał mi się felieton Kurasińskiego, bo podobne doświadczenia mamy.

Ciężkie czasy…
Na szczęście jest literatura. W tym oczywiście Nowa Fantastyka.

Bez ociągania w takim razie – literatura polska.
„Nakarmić kruki” Agnieszki Fulińskiej (Drakainy) – jak skądinąd wiadomo, bardzo lubię pisanie tej autorki. Niespieszne, erudycyjne, zanurzone w historii. Dokładnie takie, jakie lubię. Jeśli już miałbym się do czegoś przyczepić na siłę, to do...