"Nie wiem czy kocham Cię jeszcze dziś, jedno wiem, że kocham Warszawę, że jest ona dla mnie symbolem i uosobieniem Ojczyzny."

"Ani nie myślało się wtedy o wojsku, ani o Warszawie, ani o Polsce-tylko o sobie, o tym jedynym życiu"

Dwa cytaty dwóch różnych osób z książki "Nieba i ziemi nie widać" na którą składają się wspomnienia ludzi którzy przeżyli oblężenie Warszawy 39' roku.

Bardzo żywe, i na różny sposób przejmujące, mające trochę zbieżnych opisów, np. kult, który był wręcz religijny czasem, prezydenta Starzyńskiego, radość z przyłączenia się Anglii i Francji do wojny, szok gdy rząd opuszcza miasto, katastrofalny nalot z 25 września, kapitulacja miasta (jedna kobieta wspominała że gdy uświadomiła sobie klęskę krótko po tym jak ludzie fałszywie powtarzali ze Niemcy przestali strzelać bo Niemcy się wycofują, przeżyła konkretne załamanie nerwowe).

Powtarza się patriotyczna nuta, nastrój z drugiego cytatu (z zamieszczonych na początku), który brzmi przede wszystkim antywojennie był tylko w jednym z ok 20 wspomnień. Najdłuższa zaś relacja jest od mężczyzny odznaczonego za bohaterstwo przez Starzyńskiego ( główny bohater mówił o nim z gigantycznym wręcz uwielbieniem).
Dla ciekawych autentycznych relacji, września 1939 roku, czy historii Warszawy, warto.

"Nie wiem czy kocham Cię jeszcze dziś, jedno wiem, że kocham Warszawę, że jest ona dla mnie symbolem i uosobieniem Ojczyzny."

"Ani nie myślało się wtedy o wojsku, ani o Warszawie, ani o Polsce-tylko o sobie, o tym jedynym życiu"

Dwa cytaty dwóch różnych osób z książki "Nieba i ziemi nie widać" na którą składają się wspomnienia ludzi którzy przeżyli oblężenie Warszawy 39'...