Historia miłości Wihelma Pruskiego i Elizy Radziwiłówny. Wychowywali się razem, ich matki były bliskimi przyjaciółkami. Obie rodziny razem uciekały przed inwazją Napoleona. Wydawałoby sie że gdy dziecięca przyjaźń zmieniła się w uczucie, nic nie stoi na przeszkodzie w zawarciu wymarzonego małżeństwa.
Co poszło nie tak?
Książka, oparta jest na wielu materiałach żródłowych w tym na zapiskach w pamietniku Wilhelma, oraz na jego korespondencji. Autorka opierała sie również na korespondencji Elizy Radziwiłł z przyjaciółkami. Para ze soba korespondowała w sposób bezpośredni dość krótko, gdyż było to dozwolone jedynie miedzy oficjalnymi narzeczonymi a z tym był kłopot. Ojciec Wilhelma nie zgodził się na związek z księżniczką, która według pruskich zasad pochodziła z rodziny "niższej krwi" niż Hohenzollernowie. Nawisem mówiąc była to zniewaga dla magnackiej rodziny Radziwiłłów.
Czytając książkę odniosłam wrażenie, że nie do końca chodziło o równość krwi a raczej o narodowość potencjalnej narzeczonej. Wprawdzie ojciec Elizy Antoni Radziwiłł poślubił księżniczkę pruską i piastował godności nadane przez króla Prus ale nie zapomniano mu, ani tym bardziej nie wybaczono, że zdecydowana większość rodziny Radziwiłłów uznawała się za Polaków i uczestniczyła w kolejnych zrywach narodu polskiego.
Ogólnie dziwnym dla mnie było, że Fryderyk Wilhelm III (ojciec Wilhelma) zamiast podjąć samodzielnie ostateczna decyzję zwoływał komisje i biegłych badających czy Eliza Radziwiłł jest godna poślubienia następcy tronu Prus czy jednak nie. W odpowiedzi na negatywne opnie biegłych, brat Wilhelma znalazł swoich biegłych, którzy wydawali pozytywne opinie. Cała ta kołomyja trwała latami. Na rękę było to ojcu Wilhelma, który najwyraźniej tym sposobem postanowił "przeczekać" niewygodne uczucie syna. Sam Wilhelm, jest tu postacią najmniej sympatyczną. Rozbudził uczucia w nastoletniej Elizie a później zwodził ją latami. Czekał od opinii do opinii, wpadając na przemian w głębię rozpaczy bądź w euforię szczęścia. Po wielu latach "niby narzeczeństwa", które "wpędziły ją w lata", zostawił Elizę z nadszarpniętą reputacją a sam ożenił się z kobieta, do której nic nie czuł i której zatruł życie przez nieustanne porównywanie do niedoścignionego ideału.
Cała historia działa się w epoce Romantyzmu i doskonale wpisała się w jej nurt. Mamy tu wszystko: wielką miłość, która nie może być spełniona z przyczyn zewnętrznych, eteryczną Elizę, która umarła jako piękna trzydziestolatka i taką ją Wilhelm zapamiętał oraz piękne krajobrazy Karkonoszy w tle.
Książka ta powinna być lekturą obowiązkową zamiast Cierpień Młodego Wertera.

Historia miłości Wihelma Pruskiego i Elizy Radziwiłówny. Wychowywali się razem, ich matki były bliskimi przyjaciółkami. Obie rodziny razem uciekały przed inwazją Napoleona. Wydawałoby sie że gdy dziecięca przyjaźń zmieniła się w uczucie, nic nie stoi na przeszkodzie w zawarciu wymarzonego małżeństwa.
Co poszło nie tak?
Książka, oparta jest na wielu materiałach żródłowych w...