Ta nagrodzona Pulitzerem opowiastka ujmuje raczej subtelnością myśli niż stylu, ten jest bowiem swojski i przystępny. To jednak efekt mimetyzmu. Nie bez powodu umieścił autor akcję w Ameryce Południowej.
Imponować musi sprawność, z jaką Wilder na tak niewielu stronach zdołał przemyślnie opisać żywoty tylu postaci, a przede wszystkim połączyć je misterną siecią oddziaływań i współzależności, rozrastającą się nawet po śmierci bohaterów.
Wspomniana na początku subtelność nie ujawnia się bynajmniej w finalnych ustępach, które zdają mi się naiwne. Analiza "Mostu" jako całości przynosi za to sporą satysfakcję, bo też Wilder nie oferuje nam prostych rozwiązań dających się zamknąć w kilku, ładnie a pusto brzmiących zdaniach, tylko uczciwie przyznaje, iż zamknięcie życia w takich zdaniach jest zwyczajnie niemożliwe, już to ze względu na niewiarygodny stopień skomplikowania rzeczywistości i relacji między uczestniczącymi w niej obiektami, już to z tej prostej przyczyny, że część mechanizmów rządzących tą (a może i tamtą) rzeczywistością jest przed umysłami ludzkimi zakryta.

Ta nagrodzona Pulitzerem opowiastka ujmuje raczej subtelnością myśli niż stylu, ten jest bowiem swojski i przystępny. To jednak efekt mimetyzmu. Nie bez powodu umieścił autor akcję w Ameryce Południowej.
Imponować musi sprawność, z jaką Wilder na tak niewielu stronach zdołał przemyślnie opisać żywoty tylu postaci, a przede wszystkim połączyć je misterną siecią oddziaływań i...