Nie wiem czy Hanka zawsze taka była czy II wojna światowa sprawiła, że zadziałał w niej psychologiczny mechanizm obronny w postaci ucieczki w świat fantazji, wszak ta ucieczka do niego być może była dla Hanki o wiele łatwiejsza niż zmierzenie sie z realną sytuacją.
Czytałam z przymrużeniem oka, nie zawsze wiedząc do końca co jest prawdą. Skąd ta wątpliwość?
Podczas wyprawy rowerowej autorce pamiętnika zepsuł się rower i nagle poczuła jak tuż nad głową przeleciał samolot, zatrzymał sie i wyszło z niego trzech niemieckich lotników aby zreperowac Hani jej dwukolowy pojazd, poczym zaprosili ją do samolotu, z czego Hanka skorzystała. Hmm...chcąc zwalczyć wroga, zaprzyjaznij się z nim - nawet jeśli tylko w wyobraźni. Bo wtedy nie trzeba czuć aż tyle nienawiści? Czy może faktyczna sympatia do Niemców i ich wyobrażeniowe idealizowanie?
To tylko jeden przykład a jest ich niestety więcej.
Ogólnie Hanka jak na swój wiek (15-16lat) zachowania ma bardzo dziecinne, chociażby zrzucanie papierków po krowkach z balkonu prosto na głowy przechodniów. Być może taka jej natura ale nie wykluczone, że to właśnie jej bunt przeciwko powadze wojny. Jej postawa jest conajmniej zastanawiająca.
Nie jest to lektura niezbędna, może nawet niewiele wnosi. O samej wojnie jest mało. Plus za zdjęcia.
Jesli mam podsumować: Ot, bawiąca się życiem i chłopcami (głównie niemieckimi, to jej jakaś obsesja) nastolatka na tle okrutnych czasów.

Nie wiem czy Hanka zawsze taka była czy II wojna światowa sprawiła, że zadziałał w niej psychologiczny mechanizm obronny w postaci ucieczki w świat fantazji, wszak ta ucieczka do niego być może była dla Hanki o wiele łatwiejsza niż zmierzenie sie z realną sytuacją.
Czytałam z przymrużeniem oka, nie zawsze wiedząc do końca co jest prawdą. Skąd ta wątpliwość?
Podczas wyprawy...