Książka "Maszyna memowa" to rozwinięcie zaproponowanej przez Dawkinsa koncepcji memu. No cóż... pani Blackmore z pewnością drugim Dawkinsem nie jest, chociaż usilnie próbuje do niego nawiązywać, przywołując różne przykłady z jego książek. Czuć, że autorka jednak ma duszę bardziej humanistyczną i niestety przekłada się to na jakość książki, przynajmniej w moim subiektywnym odbiorze.

Krótko i szczerze: nudno, mętnie, zbyt szczegółowo tam gdzie nie trzeba i zbyt ogólnikowo tam, gdzie jednak przydałoby się wejść w szczegóły. Książka do wiedzy czy światopoglądu raczej nic nie wnosi, pokrywa się w dużej mierze z moimi refleksjami po "Samolubnym genie" i "Bogu urojonym", nic zatem nowego ani odkrywczego tu nie znalazłem. Męczyłem się z tym usypiającym stylem mniej więcej do połowy i stwierdziłem, że nie ma co tego ciągnąć na siłę.

Najbardziej w książce spodobała mi się przedmowa Richarda Dawkinsa i chyba tylko dla niej warto tę książkę poznać i właśnie na niej należy tę książkę zakończyć.

Książka "Maszyna memowa" to rozwinięcie zaproponowanej przez Dawkinsa koncepcji memu. No cóż... pani Blackmore z pewnością drugim Dawkinsem nie jest, chociaż usilnie próbuje do niego nawiązywać, przywołując różne przykłady z jego książek. Czuć, że autorka jednak ma duszę bardziej humanistyczną i niestety przekłada się to na jakość książki, przynajmniej w moim subiektywnym...