Książki te, mające już równe 35 lat, napisane są językiem profesjonalnym, naukowym. Są to w gruncie rzeczy opracowania naukowe, w dodatku w duchu astrologii humanistycznej, czyli najbliższej mojemu sercu. Przez całe tomy przebija twierdzenie humanistyczne, iż to, co w gwiazdach jest zapisane, to jedynie zbiór energii, potencjałów i możliwości, aniżeli zdeterminowane z góry zjawiska i wydarzenia. Trzeba to podkreślić, że astrologia nie jest fatalistyczna i deterministyczna, a właśnie opiera się na opcjach, a nie utartych schematach.

Tom 1 tłumaczy nam sens astrologii humanistycznej, źródła i dzieje astrologii europejskiej, czas i miejsce powstania astrologii, zarys jej dziejów od starożytności do oświecenia, po jej upadek w oświeceniu i „powrót banity” w XX wieku. Kolejna część tomu to „Gwiezdny elementarz”, czyli podstawowe wiadomości z dziedziny astrologii, znajduje się tu także omówienie horoskopu jako zbioru potencjałów, omówienie kolejnych planet, aspektów, znaków zodiaku, domów horoskopowych, także prognozowanie przyszłości.

Tom 2 natomiast przeciera szlaki niektórych powiązań europejskiej wiedzy astrologicznej, omawia inne systemy astrologii (Chiny, Indie, Majowie, Aztekowie), symbolikę astrologiczną w tradycjach ezoterycznych (alchemii, magii, sztukach dywinacyjnych), opisuje związki astrologii ze współczesną psychologią, a także zawiera słowniczek psychologiczno-astrologiczny. Kolejna część tego tomu zawiera teoretyczną i empiryczną weryfikację wiedzy astrologicznej – argumenty za i przeciw, omawia środowiska zainteresowane dyskusją, tradycyjne argumenty krytyki astrologii, zasadnicze źródła wątpliwości i astrologię w świetle nauki i statystyki. Końcowa część dotyczy natomiast społecznej użyteczności astrologii i perspektyw jej rozwoju – rysują się one pozytywnie.

Ciekawym dodatkiem do drugiego tomu są aneksy: m.in. zarys dziejów astrologii w Polsce, słowniczek podstawowych terminów czy horoskopy postaci historycznych i znanych osobistości.

Książki te, w kwestii użyteczności wiedzy, stawiam obok „Elementarnego kursu urodzeniowego w 15 lekcjach”. Są to pierwsze takie w Polsce, kompleksowe opracowania tematu astrologii. Mamy tu jej historię, teraźniejszość, perspektywy na przyszłość, związki z innymi naukami, np. psychologią, mamy też mnóstwo pomocy technicznej w rodzaju słowników czy bibliografii. Autorzy, Rafał T. Prinke i Leszek Weres, wykonali niesamowitą robotę, pisząc te oba tomy. Można czerpać z nich wiedzę lepiej i korzystniej, niż z nowszych opracowań, które recenzowałam przykładowo tutaj i tutaj. Jak się okazuje na koniec mojej lektury, starsze opracowania tematów są zdecydowanie lepsze i bogatsze w wiedzę niż te pochodzące z XXI wieku. Te współczesne to jedynie skróty tego, co możemy znaleźć w „Mandalach życia” i „Elementarnym kursie astrologii urodzeniowej w 15 lekcjach”. Tak więc kończąc przygodę z książkami o tematyce astrologii natalnej, reasumując, polecam tę recenzowaną teraz, jak i jej starszą o 55 lat koleżankę, „Elementarny kurs astrologii urodzeniowej…”. Czytając starsze dzieła, mając komputer i odpowiednie oprogramowanie, wystarczy to, by z powodzeniem kreślić kosmogramy – niczego więcej nie trzeba.

Książki te, mające już równe 35 lat, napisane są językiem profesjonalnym, naukowym. Są to w gruncie rzeczy opracowania naukowe, w dodatku w duchu astrologii humanistycznej, czyli najbliższej mojemu sercu. Przez całe tomy przebija twierdzenie humanistyczne, iż to, co w gwiazdach jest zapisane, to jedynie zbiór energii, potencjałów i możliwości, aniżeli zdeterminowane z góry...