Powieść drogi dziejąca się w słowiańskim uniwersum XVI w. Rodzaj nienachalnej fantasy, co jest niewątpliwą zaletą. Bohaterka (mocna postać) to wolna najemniczka z gór Sokolskich, zadziorna i uparta. Podejmuje się zadań, które pozornie łatwe, okazują się brzemienne w skutki. Drugoplanowi bohaterowie również nie są szablonowi. To bardzo odświeżające. Opisany świat jest niezwykle, momentami wręcz boleśnie, sugestywny. Przemoc i okrucieństwo byłyby trudne do zniesienia, gdyby nie humor - gorzki, ironiczny, bliski naszej absurdalnej rzeczywistości. I to jest kolejny interesujący element tej książki. Powieść można czytać dla samej przygody (sceny bójek – satysfakcjonujące), ale warto czasem wgłębić się w konteksty. Wtedy można znaleźć niespodzianki skryte w nazwach, w imionach, w komentarzach lub nawet w symbolice sceny. Doceniam tę książkę również za warstwę etno- i faktograficzną. Echo zawieruchy bałkańskiej, wpływy kościoła, relacje władzy wobec poddanych – to wszystko widziane ze współczesnej perspektywy sprawiły, że wszedłem w ten świat głęboko i wraz z ostatnią stroną z żalem go opuściłem. Zaletą jest narrator, który nie mówi czytelnikowi, co czują bohaterowie. Dzięki temu zabiegowi to czytelnik buduje bohatera/bohaterkę według własnego przepisu. To nie jest książka na jeden wieczór, ponieważ wymaga od czytelnika czynnego udziału i wzmożonej uwagi. Autorka umiejętnie i zabawnie łączy staropolszczyznę i łacinę ze współczesnością, gwarę ze słowiańskimi językami (momentami absurdalnie, lecz o dziwo z sensem). A poza tym bardzo lubię charakterne bohaterki i dobrze napisane sceny erotyczne. „Łotrzycę” zdecydowanie warto przeczytać.

Powieść drogi dziejąca się w słowiańskim uniwersum XVI w. Rodzaj nienachalnej fantasy, co jest niewątpliwą zaletą. Bohaterka (mocna postać) to wolna najemniczka z gór Sokolskich, zadziorna i uparta. Podejmuje się zadań, które pozornie łatwe, okazują się brzemienne w skutki. Drugoplanowi bohaterowie również nie są szablonowi. To bardzo odświeżające. Opisany świat jest...