Poza treścią doceniam w książkach fajny pomysł. I tak jak w książce "Kierunek Zwiedzania" momentami miałem wrażenie, że nie czytam książki tylko jestem oprowadzany przez autora po muzeum, tak tutaj czułem się często jak widz zasiadający przed wielkim tourem. Na prawdę klimatyczne były te wszystkie łączenia ze studiem wyścigu, czy zastąpienie rozdziałów etapami, albo mapa całego touru. Przechodząc do samej treści, ale trzymając się ciągle kolarskiego slangu kolejne strony mijały tak szybko jakbym samemu Loco usiadł na kole. Nie była to jednowymiarowa historia, było dużo pobocznych tematów, dużo upadków zanim nadszedł sukces, ale było też w tym wszystkim mało rozpamiętywania niepowodzeń, a dużo skupiania na tym co sprawia radość. Tomasz Marczyński to bez wątpienia wzór pozytywnego podejścia do życia.

Ps. Bardzo doceniłem wolność jaką mi osobiście daje rower, gdy w "etapie" dotyczącym powodów zakończenia kariery dowiedziałem się, że jednym z nich była właśnie taka chęć pójścia na rower i pokręcenia bez planu, statystyk, kadencji, czy przewyższeń.

Poza treścią doceniam w książkach fajny pomysł. I tak jak w książce "Kierunek Zwiedzania" momentami miałem wrażenie, że nie czytam książki tylko jestem oprowadzany przez autora po muzeum, tak tutaj czułem się często jak widz zasiadający przed wielkim tourem. Na prawdę klimatyczne były te wszystkie łączenia ze studiem wyścigu, czy zastąpienie rozdziałów etapami, albo mapa...