Jeśli spodziewacie się przepisów na poziomie tych prezentowanych w Kuchni+ srodze się zawiedziecie. Jeśli w ogóle spodziewacie się książki kucharskiej, również się zawiedziecie. Jeśli jednak lubicie oglądać zdjęcia obcych wam osób, książka wam się spodoba.
Otóż pierwszy przepis pojawia się na stronie 13 a poprzedzają go zdjęcia autorki w różnych sytuacjach, za to nieodmiennie w tym samym sweterku. I tak mamy Annabel przy piecu, Annabel z brokułami, Annabel zagniatająca upierścienionymi palcami ciasto i dla odmiany Annabel przy piecu. Przepis, no dobra, coś ze trzy przepisy i znowu - Annabel z brzoskwiniami, Annabel z szyszkami ( ? ) i niespodzianka ! Annabel zagniata ciasto.
I jakaś smętna opowieść, jak kupiła brzoskwinie, zjadła je bo jej smakowały a jej córka w tym czasie jadła lody.
I znowu przepis z stylu - wymieszaj pomidorki koktajlowe z pokrojonym drobno ogórkiem i znowu zdjęcia.
Tym razem Annabel z koszyczkiem, Annabel ze słonecznikami, Annabel z wędką, Annabel w gumiakach, znowu z koszyczkiem, z kurami, z jajkami, na pomoście, w ogrodzie, na łódce w samochodzie ... o inny sweterek .... przepis dla odmiany.
Oczywiście wspaniały, przepyszny, naprawdę aż tak pyszny...
I na koniec, na jednej stronie namawia do zrobienia ciasta francuskiego, żeby na następnej podać przepis wykorzystujący gotowe ciasto kruche, które jest bardzo proste w przygotowaniu.
Oczekiwałam ciekawych przepisów, mam mało ciekawy album ze zdjęciami Annabel Langbein.

Jeśli spodziewacie się przepisów na poziomie tych prezentowanych w Kuchni+ srodze się zawiedziecie. Jeśli w ogóle spodziewacie się książki kucharskiej, również się zawiedziecie. Jeśli jednak lubicie oglądać zdjęcia obcych wam osób, książka wam się spodoba.
Otóż pierwszy przepis pojawia się na stronie 13 a poprzedzają go zdjęcia autorki w różnych sytuacjach, za to...