Książka rozbudziła moją wyobraźnię, zafrapowała mnie i zainspirowała przy wybieraniu wakacyjnego kierunku. Pozwoliła określić się w kontrowersyjnym temacie: czyją stronę trzymać - byka, torreadora, czy widza, który od lat co niedzielę zasiada z rodziną na przykład w madryckiej arenie Las Ventas i traktuje ten dzień jak święto. Albo na południu Francji, tylko tam podczas corridy nie zabija się byka.

Rzeź, niegroźne widowisko czy tradycja? Ból i cierpienie, czy piękno łączące w sobie choreografię, muzykę i kostium? Jak to jest uwarunkowane historycznie? Hiszpania, Francja, Portugalia, Ameryka Południowa, czy wszędzie tam bezkarnie i bezlitośnie zabija się zwierzęta?
Dlaczego? Jak? Gdzie? Od kiedy? Przed przypadkowym natknięciem się na książkę nie zastanawiałam się nad tym. Ale przeczytałam, dużo się dowiedziałam, rozszerzyłam horyzonty i wyrobiłam sobie zdanie.
Książka nie jest żadną petardą ani arcydziełem, ale wchłonęłam ją z przyjemnością, zaciekawieniem i poczuciem, że czytam coś wartościowego. O kawałku rzeczywistości, o której nie miałam pojęcia.

PS. W kwietniu wybieram się na „Carmen”, już kupiłam bilety.

Książka rozbudziła moją wyobraźnię, zafrapowała mnie i zainspirowała przy wybieraniu wakacyjnego kierunku. Pozwoliła określić się w kontrowersyjnym temacie: czyją stronę trzymać - byka, torreadora, czy widza, który od lat co niedzielę zasiada z rodziną na przykład w madryckiej arenie Las Ventas i traktuje ten dzień jak święto. Albo na południu Francji, tylko tam podczas...