Od najmłodszych lat słyszę, aby nie oceniać książki po okładce, ale co ja mogę poradzić na fakt, że pierwsze wrażenie estetyczne bywa w kwestii wyboru lektury rozstrzygające. Do różowych okładek nie mam za gorsz zaufania. A jeśli przy tym opatrzone są podobnym tytułem z miejsca się najeżam, a wszystko we mnie woła "Nie!".

Przyznając się do własnej małostkowości oznajmiam więc, że: gdyby to nie była Natalka Śniadanko, o której życiu i twórczości zdążyłam już co nieco poczytać; i gdyby nie rekomendacja Jurija Andruchowycza o "jednym z najciekawszych debiutów ostatnich lat"[1]; oraz gdyby to nie było Wydawnictwo Czarne, które jest dla mnie niejako gwarantem dobrej literatury; przeszłabym szybko obok tej książki, co najwyżej omiatając ją spojrzeniem.

Co by było, gdyby...

"Kolekcja namiętności czyli przygody młodej Ukrainki" to zbiór kilku błyskotliwych, zgrabnie przedstawionych opowieści Ołesi Podwieczorkówny o własnych doświadczeniach na polu relacji damsko-męskich. Zaczynając od miłości wczesnoszkolnych, z reguły skrytych i nieodwzajemnionych, poprzez nastoletnie zauroczenia i pierwsze intymne eksperymenty, kończąc na dojrzałych (przynajmniej z nazwy) doświadczeniach kobiety, która właśnie weszła w dorosłość.

Napisane lekko, z dystansem, choć nie brak tu również przysłowiowego pazura. Osoby takie jak ja, których lata nastoletnie przypadały mniej więcej w tym samym okresie, tj. przed erą Internetu i telefonów komórkowych, nie raz uśmiechną się w duchu, wspominając z nostalgią własne, nie najmądrzejsze pomysły z tamtych czasów. Niestety im dalej, tym bardziej się moje postrzeganie świata z Ołesinym, zaczęły rozmijać. Nie mogłam zrozumieć jej wyborów, motywacji i poglądów. Szczególnie tych ostatnich, jako że stały one w sprzeczności z trybem życia, które prowadziła. Z czasem nasza bohaterka zaczęła mnie wręcz irytować.

Niemniej jednak lubię podobny styl pisania, zabawę słowem oraz ironiczne poczucie humoru. I może nawet poleciłabym tę książkę, w ramach lektur lekkich, pomiędzy tymi więcej od czytelnika wymagającymi, gdyby nie... Epilog i Dodatki!

Jak ja nie znoszę, kiedy autor/ka próbuje mi łopataologicznie wyłożyć, co miał/a na myśli. Dlaczego napisał/a pewne rzeczy tak, a nie inaczej, i jak należałoby je rozumieć. Wrrrr... czytałam te końcowe strony i miałam ochotę kląć na czym świat stoi. Taki niezły początek, a taki rozczarowujący finisz! Dlaczego?!

-------------
[1] Książkę wydano po raz pierwszy w 2001 roku.

Od najmłodszych lat słyszę, aby nie oceniać książki po okładce, ale co ja mogę poradzić na fakt, że pierwsze wrażenie estetyczne bywa w kwestii wyboru lektury rozstrzygające. Do różowych okładek nie mam za gorsz zaufania. A jeśli przy tym opatrzone są podobnym tytułem z miejsca się najeżam, a wszystko we mnie woła "Nie!".

Przyznając się do własnej małostkowości oznajmiam...