"Kot to kot, nie zepsuty pies. "

Ten cytat utkwił mi w pamięci jako świetne podsumowanie książki.

Jest to chyba najlepsza polska pozycja o Zespole Aspergera. Jest tu wiele przydatnych informacji dla osób, które chciałyby się dowiedzieć więcej o ZA lub bardziej zrozumieć osoby z ZA. Książka napisana jest w formie pytań i odpowiedzi dzięki czemu łatwiej też znaleźć i wyodrębnić jakiś konkretny fragment, który nas interesuje. Trzeba BARDZO pamiętać przy czytaniu, że niektóre odpowiedzi dotyczą osoby autorki, która sama ma ZA i często też podkreśla, że nie wszyscy są tacy sami. A wręcz mogą być nawet totalnym przeciwieństwem. Ponieważ ludzie, nie interesujący się tematem, często wrzucają wszystkich z ZA do jednego worka (taki rasizm psychologiczny można powiedzieć). Książka w jasny sposób wyjaśnia, że Zespół Aspergera nie jest żadną chorobą, którą trzeba leczyć ani niepełnosprawnością intelektualną (co nie zmienia faktu, że wśród tych osób niepełnosprawność taka też może wystąpić jak u każdego innego). Poleciłbym tę książkę wszystkim, którzy mają styczność z osobami z Zespołem Aspergera.

"Kot to kot, nie zepsuty pies. "

Ten cytat utkwił mi w pamięci jako świetne podsumowanie książki.

Jest to chyba najlepsza polska pozycja o Zespole Aspergera. Jest tu wiele przydatnych informacji dla osób, które chciałyby się dowiedzieć więcej o ZA lub bardziej zrozumieć osoby z ZA. Książka napisana jest w formie pytań i odpowiedzi dzięki czemu łatwiej też znaleźć i...