Trudno uwierzyć, że napisała to ta sama osoba, co świetne „Przeciw empatii” – a to zaledwie 3 lata różnicy.

Tytuł zupełnie zakłamany. O dzieciach jest tutaj może 15% treści. Reszta to przytaczanie tych samych „badań” „psychologicznych”, którymi stoi amerykańska literatura popularnonaukowa. Dylematy podziału pieniędzy/cukierków, wagoniki zwrotnice i mosty, ankiety, ankiety, ankiety. Było kilka ciekawych badań nad berbeciami, ale oczywiście same wnioski, bez danych, liczb, faktów i metodologii.

Peany już na froncie okładki: podpisano, Dan Ariely, autor podobnej, ale bardziej absurdalnej książki, w której przytacza te same „badania”. Z tyłu czołowi lewicowcy i antyteiści – zresztą wielokrotnie cytowani w środku. Lewicowe kółko wzajemnej adoracji spijające sobie z dzióbków i robiące wspólny skok na kasę. Wszystkie te popularne książki „psychologiczne” są jak krossy celebrytów z YouTube. „Cześć, jestem super sławnym psychologiem. Obczaj moją książkę i przy okazji poznaj tych „światowej klasy psychologów”, z którymi wzajemnie poklepuję się po pleckach - no i nie zapomnij kupić ich książek, znajdziesz w nich moje fragmenty".

Jeśli czytałeś/aś „Prawy umysł” Haidta (nie polecam),to ta pozycja jest jakby tematycznym dodatkiem. Bloom częściowo podtrzymuje tezę Jonathana, ale ją nieco osłabia… a na koniec właściwie jej przeczy.
Parafrazując: tak, rządzą nami emocje i instynkty, ale jednak są ludzie, w postaci filozofów, którzy bardziej kierują się rozumem, a przy tym to oni są budowniczymi naszej kultury, z której korzystamy, więc właściwie też kierujemy się rozumem, tylko w bardziej nawykowy sposób. [A więc są ludzie, którymi rządzą emocje i instynkty, oraz tacy, którzy kierują się rozumem - tak trudno napisać to wprost?]

Wypisałem masę ciekawych fragmentów i drugie tyle uwag. Powoli męczy mnie to rozkładanie książek na czynniki pierwsze; a może po „Prawym umyśle” nie chce mi się robić drugi raz tego samego.

A może wystarczy tylko jeden cytat, który potwierdza to, co napisałem wyżej:
„Niekiedy zapominamy o tej wydawniczej stronniczości i zaczynamy uważać, że to, co publikują czasopisma naukowe, dokładnie odzwierciedla naukową wiedzę na temat funkcjonowania naszego umysłu. To tak, jakby oglądanie wieczornych wiadomości miało nas przekonać, że gwałty, rabunki i morderstwa stanowią część codziennego życia każdego człowieka. Jakbyśmy zapomnieli, że wiadomości pomijają ogromną większość sytuacji, w których nic podobnego się nie zdarzyło”.
[strona 205, więc taka szczerość na sam koniec]
– Pełna zgoda, ale po tej serii lewackich bzdur podpartych „badaniami” na studentach lewicowych uniwersytetów, ten akapit jest bezczelnością! Ni mniej ni więcej Paul Bloom przyznaje niniejszym, że napisał tę książkę by zarobić i puszcza oko, by jej treści nie traktować zbyt poważnie!
Zupełnie jak Jutubowy prankster, który instrumentalnie wykorzystuje ludzi do zarabiania na swoim kretyńskim kanale i myśli, że okrzyk „It’s a prank bro!” wszystko załatwi.

Polecam "Przeciw empatii" - mam nadzieję, że dwie kolejne książki Blooma, które czekają na półce, będą bardziej podobne do niej.

Trudno uwierzyć, że napisała to ta sama osoba, co świetne „Przeciw empatii” – a to zaledwie 3 lata różnicy.

Tytuł zupełnie zakłamany. O dzieciach jest tutaj może 15% treści. Reszta to przytaczanie tych samych „badań” „psychologicznych”, którymi stoi amerykańska literatura popularnonaukowa. Dylematy podziału pieniędzy/cukierków, wagoniki zwrotnice i mosty, ankiety, ankiety,...

Książka dająca wiele do myślenia na temat ludzkiej moralności. Okazuje się, że wykształca się ona naturalnie u małych jeszcze dzieci. Ale na pewnym etapie zdaje się stopniowo zanikać. Z przytoczonych przez autora badań wynika, że z wiekiem człowiek staje się w dużej mierze bardziej podatny na wpływ otaczających go autorytetów. Czyżby to one miały tak zgubny wpływ na moralność człowieka? Czyżby to właśnie pod wpływem złego przykładu innych, ludzie zaczynali zachowywać się źle? Wszystko najwyraźniej na to wskazuje. Rozwój i poziom moralności człowieka zależy od środowiska, w którym przebywa. Im lepsze moralnie środowisko, tym zazwyczaj lepszy człowiek. A im gorsze… no cóż, odpowiedź nasuwa się chyba sama.

Książka dająca wiele do myślenia na temat ludzkiej moralności. Okazuje się, że wykształca się ona naturalnie u małych jeszcze dzieci. Ale na pewnym etapie zdaje się stopniowo zanikać. Z przytoczonych przez autora badań wynika, że z wiekiem człowiek staje się w dużej mierze bardziej podatny na wpływ otaczających go autorytetów. Czyżby to one miały tak zgubny wpływ na...

Warto nie sugerować się samym tytułem i dowiedzieć o czym książka jest zanim się po nią sięgnie, bo nie mówi ona tylko o dzieciach i nie jest tylko o postrzeganiu przez nich dobra i zła. Obserwacja niemowląt i małych dzieci stanowi wstęp do zgłębiania przez Autora tematu moralności człowieka w ogóle, a wszystko to na podstawie badań naukowych z dziedziny psychologii społecznej.

DLA KOGO:
Dla osób, które interesuje zagadnienie moralności, to jak przejawia się ona u niemowląt i małych dzieci oraz lubią czytać o wynikach badań społecznych, podanych w popularnonaukowy, łatwy sposób.

CO W ŚRODKU:
- Książka to w pewnym sensie zbiór opisów badań dotyczących moralności, o czym świadczy również 22-stronicowa bibliografia na końcu. Przystępny język, choć bazuje na naukowej wiedzy czyta się szybko i nie jest męcząca.

- Znajdziemy tu dużo badań na niemowlętach i dzieciach, ale nie tylko. Sporo z nich dotyczy także dorosłych. Dlatego z innych rozdziałów możemy dowiedzieć się, dlaczego studenci ekonomii mają inne wyniki w grze w Ultimatum niż reszta społeczeństwa oraz czemu prawdopodobnie wolelibyśmy iść po torach niż znaleźć się na moście.

- Trochę o empatii i tym, czym różni się od współczucia, trochę o sprawiedliwości i karach. Jest też trochę o wstręcie, trochę o rasizmie. Ogólnie po trochu o wszystkim, co tej moralności dotyczy z perspektywy rozwojowej i społecznej u człowieka.

- Niektóre części książki są bardzo interesujące, niektóre porywają mniej, co Autor zgrabnie i sprytnie :) wytłumaczył na stronie 215. Miejscami lektura lekko chaotyczna, choć osoby zainteresowane tematem moralności mogą znaleźć tu mnogość zagadnień do dalszej refleksji.

Warto nie sugerować się samym tytułem i dowiedzieć o czym książka jest zanim się po nią sięgnie, bo nie mówi ona tylko o dzieciach i nie jest tylko o postrzeganiu przez nich dobra i zła. Obserwacja niemowląt i małych dzieci stanowi wstęp do zgłębiania przez Autora tematu moralności człowieka w ogóle, a wszystko to na podstawie badań naukowych z dziedziny psychologii...

Ciekawa książka, pokazuje, skąd bierze się moralność i na czym polega. Lekka, przyjemna, a przy tym daje do myślenia. Na plus liczne opisy eksperymentów psychologicznych.

Ciekawa książka, pokazuje, skąd bierze się moralność i na czym polega. Lekka, przyjemna, a przy tym daje do myślenia. Na plus liczne opisy eksperymentów psychologicznych.

Zanim kupiłam tę książkę uważnie prześledziłam poniższe opinie. I muszę powiedzieć, że nie odzwierciedlają jej w żadnym stopniu. Ja sama spodziewałam się raczej psychologicznego bełkotu trudnego do czytania. I tutaj kompletne zaskoczenie. Ta książka to naprawdę "coś" na literackiej półce każdego czytelnika. Bardzo łatwy język i ciekawy przekaz, książka aż się prosi, żeby czytać ją w każdej wolnej chwili. Poruszone, wbrew pozorom, trudne tematy - moralności, etyki, dobra i zła, czyli to, co zawsze było dla mnie nudne w teorii, nabierają innego znaczenia. Do tego autor przedstawia na poparcie swoich teorii wiele badań medycznych z czasami zaskakującymi wynikami. Książka nie dłuży się, rozdziały są takie akurat - ani za krótkie, ani za długie. Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy niekoniecznie sięgneliby po taką lekturę na codzień.

Zanim kupiłam tę książkę uważnie prześledziłam poniższe opinie. I muszę powiedzieć, że nie odzwierciedlają jej w żadnym stopniu. Ja sama spodziewałam się raczej psychologicznego bełkotu trudnego do czytania. I tutaj kompletne zaskoczenie. Ta książka to naprawdę "coś" na literackiej półce każdego czytelnika. Bardzo łatwy język i ciekawy przekaz, książka aż się prosi, żeby...

Ciekawe fakty, ciekawe doświadczenia, ciekawy temat.

Ciekawe fakty, ciekawe doświadczenia, ciekawy temat.

Przegląd różnych badań bez podsumowań i jakiejś myśli przewodniej.

Przegląd różnych badań bez podsumowań i jakiejś myśli przewodniej.

Tytuł nieadekwatny do treści.
Zabrałam się za lekturą z nadzieją, że poczytam o tym, w jaki sposób niemowlęta i najmłodsze dzieci postrzegają zagadnienia dobra i zła. Owszem było kilka opisów takich badań, ale zdecydowanie za dużo było rozważań na temat dobra, zła i moralności u dorosłych.
W moim odczuciu książka za mało naukowa.

Tytuł nieadekwatny do treści.
Zabrałam się za lekturą z nadzieją, że poczytam o tym, w jaki sposób niemowlęta i najmłodsze dzieci postrzegają zagadnienia dobra i zła. Owszem było kilka opisów takich badań, ale zdecydowanie za dużo było rozważań na temat dobra, zła i moralności u dorosłych.
W moim odczuciu książka za mało naukowa.

Bardzo dobra książka z psychologii. Po pierwsze autor nie ukrywa, że ta dziedzina nauki wciąż się rozwija i że wiele wyników badań to tylko przypuszczenia na temat tego, jak działa ludzki mózg. Brakuje miarodajnych wskaźników, bo na wyniki eksperymentów wpływ ma zbyt wiele czynników. To nie ekonomia czy fizyka, gdzie można skonstruować model na idealnie konkurencyjnym rynku czy też w doskonałej próżni.
Byłam pod wrażeniem błyskotliwości projektowanych eksperymentów, zwłaszcza tych, które dotyczą niemowlaków. To fascynujące, że już u tak małych ludzi można wyodrębnić umiejętność wpływania na ich otoczenie i rzeczywistość. Książka rozprawia się też z wieloma mitami, zwłaszcza w rozdziale dotyczącym wstrętu. Pozwala zderzyć się z fałszywymi przekonaniami, które pozwalają nam przymykać oczy na nierówności społeczne. Myślę też, że to doskonała lektura dla osób, które chciałyby przestać myśleć stereotypowo i poszerzyć swoje horyzonty.
Polecam

Bardzo dobra książka z psychologii. Po pierwsze autor nie ukrywa, że ta dziedzina nauki wciąż się rozwija i że wiele wyników badań to tylko przypuszczenia na temat tego, jak działa ludzki mózg. Brakuje miarodajnych wskaźników, bo na wyniki eksperymentów wpływ ma zbyt wiele czynników. To nie ekonomia czy fizyka, gdzie można skonstruować model na idealnie konkurencyjnym rynku...

„Zmysł moralny stanowi element naszego naturalnego wyposażenia”s.12
[dropcap]P[/dropcap]aul Bloom – profesor psychologii na Uniwersytecie Yale otrzymał wiele nagród za pracę badawczą i dydaktyczną. 25 września 2015 w serii Mistrzowie Psychologii została wydana jego książka pod tytułem: „To tylko dzieci”, która jest zbiorem przemyśleń związanych z badaniami nad moralnością małych dzieci. Kim są niemowlęta? Czy odróżniają dobro od zła? Czy odczuwają empatię i współczucie? Co jest wyuczone, zaobserwowane, a co jest naturalnym moralnym zmysłem zagnieżdżonym w naszej świadomości od narodzin?

„To tylko dzieci” to literatura faktu, w której badacz nie tylko skupia się na moralności, ale i kulturze i tradycji, które są głęboko zakorzenione w naszych umysłach. Z jednej strony otrzymujemy analizę i prezentację wielu badań i anegdot związanych z zachowaniem dzieci, z drugiej autor skupia się na działaniach dorosłych i tego jak kształtujemy się, jako ludzie pod wpływem wychowania, polityki, religii czy seksu. Książka pełna jest filozoficznych rozpraw lub badań z dziedzin psychologii oraz socjologii, badań nad zwierzętami czy informacji, które zdobył świat nauki na temat psychopatów, morderców czy ekstremistów.

Od zawsze interesowała mnie taka tematyka, dlatego z przyjemnością zasiadłam do lektury tej pozycji. Sporym plusem jest język zastosowany w opracowaniu – autor postarał się o lekką i przyjemną w odbiorze formę tekstu, a specjalistyczne zwroty nie dominowały w nim. Mimo tej lekkości publikacja skłania do refleksji. Nad tym: jak głęboko zakorzeniona jest w nas moralność? Gdzie leży granica pomiędzy dobrem, a złem? Jak bardzo pragniemy sprawiedliwości?

Ogromnym plusem pracy Paula Blooma jest także przedstawienie wielu przykładów dotyczących moralności dzieci i dorosłych, wyników badań z ich udziałem, wzorców z życia wziętych czy elementarnych przyczyn naszej etyczności, poczucia sprawiedliwości, empatii czy współczucia. Czyta się mi się to z wielką przyjemnością, a opracowanie wypadło w moich oczach spójnie. Niektóre wyniki badań zaskoczyły mnie, inne wydały się wręcz oczywiste.

Sporą ilość wniosków i badań dotyczących dorosłych miałam okazję poznać zaznajamiając się z lekturą takiej literatury faktu jak: „Psychopaci są wśród nas” czy „Teorii zła”. Tamte pozycje, co prawda skupiały się przede wszystkim na negatywnych aspektach naszej moralności, jednak dość obszernie wspominały o empatii i współczuciu, na którym autor w dużej mierze skupiał się w tej książce. Dzieci, w szczególności niemowlęta są trudniejszymi obiektami badań niż nastolatki czy dorośli ze względu na problemy z komunikacją. Mimo tego autor zaprezentował kilka badań dotyczących kilkumiesięcznych dzieci. Ni mniej, uważam, iż badań i rozmyślań na temat dzieci było stosunkowo mniej niż dorosłych. Chciałabym by zaprezentował więcej informacji dotyczących starszych dzieci czy nastolatków, co zdecydowanie bardziej odzwierciedlałoby tytuł książki – „To tylko dzieci”.

Podsumowując publikacja Paula Blooma – „To tylko dzieci” to literatura z kategorii nauk społecznych, która przedstawia wiele faktów dotyczących naszej natury, ludzkich zachowań, moralności i rozróżniania dobra i zła. Autor w prosty sposób przedstawia także postrzeganie dobra i zła oczyma dziecka poparte kilkoma ciekawymi eksperymentami. Książka pełna jest prawd życiowych, jest także kopalnią cytatów. Z pewnością przypadnie do gustu osobom interesującym się psychologią, pedagogiką i badaniami nad moralnością rodzaju ludzkiego. Nie spodziewajcie się jednak, iż cała książka będzie skupiała się na dzieciach – autor powraca do nich, jednak nie zapomina o dorosłych, którzy są bardziej wdzięcznym materiałem do badań. Polecam zainteresowanym.
http://okiemmk.com/to-tylko-dzieci-paul-bloom/

„Zmysł moralny stanowi element naszego naturalnego wyposażenia”s.12
[dropcap]P[/dropcap]aul Bloom – profesor psychologii na Uniwersytecie Yale otrzymał wiele nagród za pracę badawczą i dydaktyczną. 25 września 2015 w serii Mistrzowie Psychologii została wydana jego książka pod tytułem: „To tylko dzieci”, która jest zbiorem przemyśleń związanych z badaniami nad moralnością...