Prawdę mówiąc to DNF (nie skończyłam tej książki) umęczyła mnie niesamowicie, nudy to były niesłychane.
Książka miała być napisana "pięknym poetyckim językiem" szkoda, że na siłę... i to widać niestety. Narracja jest strasznie chaotyczna, raz trzecioosobowa, raz pierwszoosobowa przy opisach mieszkańców wyspy pada forma "My".
Całą książkę można by streścić do formy opowiadania na 40-50 stron i nie straciłaby absolutnie nic ze swojej treści, ba nawet byłaby lepsza, bo ten wymuszony język nie rzucałby się tak w oczy. Mało scen akcji gdzie moglibyśmy sami przekonać się jak te wyspy wyglądają, jak wygląda obyczajowość czy bohaterowie. To wszystko jest opowiedziane co sprawia, że brak fabuły dodatkowo daje w kość.
Bohaterki są absolutnie niejakie, niby mamy "twarde babki" i "arystokrację"... ale...
Zamiast skupić się na ich zajęciu, na prowadzeniu tego przytułku, ukazaniu jak radzą sobie z traumami u innych ludzi (głównie dzieci) i ze swoimi własnymi demonami. Zamiast tego mamy w każdym rozdziale opis zajmowania się psami, podziwiania ptaków i głaskania kotów.
O arystokracji nic nie będę mówić bo to był typ bohatera na którego ma się totalnie wywalone, którego losy i przemyślenia są płytkie i trywialne.
Była tutaj wyraźna myśl, żeby przedstawić te wyspy (a w domyśle również i cały świat) jako miejsce przepełnione złowrogimi ludźmi, jako siedlisko korupcji, niewiedzy i zabobonu... (No Sherlock no) Lecz znowu, jest to napisane a nie opisane (sceny akcji!) teoretycznie główne bohaterki powinny być tutaj wzorem do naśladowania dla nas, takim kompasem moralnym (swoją drogą ilość ckliwych tekstów o powołaniu i moralności na metr kwadratowy tej książki jest przytłaczająca). Tym kompasem jednak nie są, bo przez sposób prowadzenia narracji i poniekąd małą ilość dialogów które z nimi dostajemy, nie jesteśmy wstanie związać się z nimi, nie ma tutaj emocji które trzymałyby nas za flaki i w krytycznych momentach wyciskały łzy.
Szkoda...

Prawdę mówiąc to DNF (nie skończyłam tej książki) umęczyła mnie niesamowicie, nudy to były niesłychane.
Książka miała być napisana "pięknym poetyckim językiem" szkoda, że na siłę... i to widać niestety. Narracja jest strasznie chaotyczna, raz trzecioosobowa, raz pierwszoosobowa przy opisach mieszkańców wyspy pada forma "My".
Całą książkę można by streścić do formy...