Dużo sprzecznych emocji.
Na minus na pewno pasywno-agresywne cudzysłowy i brak konstruktywnej krytyki, podania jakiejs alternatywy. Bo gdyby nie ta zbrodnicza działalność kultuwujaco-zmieniajca nie-ludu, nie byłoby raczej o czym pisać i co krytykować.
Na minus też zafiksowanie się na pewnych powtarzanych w kółko zdaniach w nieco różnych wariantach (allochronia, herderyzm, ehhh), trochę to obsesyjne. Generalnie sposób pisania bardzo nieprzyjemnie nastawia do autorki - niby krytyka inteligenckiego smaku, książka pisana niby dla szerszej publiki, a tu takie hermetyczne słownictwo i zdania na pół strony. Do tego wymienianie instytucji i nazwisk na całe akapity. To się mija z celem, ale rozumiem trud.
Szkoda tez, że autorka tak mało poświęciła na współczesność, tj xxi w. - ewidentnie te przykłady to wynik przejrzenia neta, a nie doświadczania tego jakoś dłużej i głębiej- stąd chyba brak wspomnień o odradzających się fesitwalach czy taborach.
Na plus totalnie fascynujące ciekawostki (kolberg i 80 iles % tylko o odpoczynku!) i kopalnia wiedzy o historii ludodesignu. Szacun za wiedzę, ale w sumie chyba ona zajmuje sie glownie tym xd Fajne odniesienia do szerszych prądów myślowych danych czasów , szkoda tylko, że płynna ich znajomość byla wzięta jako pewnik (hehe a miało być dla szerszej publiki)
Chętnie pogadalabym z nią pzdr

Dużo sprzecznych emocji.
Na minus na pewno pasywno-agresywne cudzysłowy i brak konstruktywnej krytyki, podania jakiejs alternatywy. Bo gdyby nie ta zbrodnicza działalność kultuwujaco-zmieniajca nie-ludu, nie byłoby raczej o czym pisać i co krytykować.
Na minus też zafiksowanie się na pewnych powtarzanych w kółko zdaniach w nieco różnych wariantach (allochronia, herderyzm,...