Powiedziałabym, że to zbiór esejów na temat dizajnu, jego historii i przemian, jakie w tej dziedzinie zachodziły. Z drugiej strony to dla mnie też trochę książka o szalenie konsumpcjonistycznym świecie, w jakim obecnie żyjemy. Nie jest jednak zbytnio krytyczna w tym względzie.

W dużej mierze mowa tam była o przedmiotach codziennego użytku, jak chociażby meble i sprzęt domowy, elektronika, pieniądze, samochody, rowery, wieczne pióra, czy ubrania.

Wszystkie przedmioty, z którymi mamy codziennie styczność zostały przez kogoś wymyślone i zaprojektowane. Jaki był lub mógł być tok rozumowania projektanta? Ktoś przecież dokładnie przemyślał ich wygląd z najdrobniejszymi detalami, także sposób, w jaki będziemy z nich korzystać i jak mają one działać. Podczas procesu projektowania bez wątpienia określony był również odbiorca projektu.

Co z kolei sprawia, że dana rzecz zyskuje miano luksusowej i ekskluzywnej? Czy tylko cena? Jak się właściwie projektuje przedmioty luksusowe? I jak łatwo można oczarować (żeby nie powiedzieć oszukać) klienta kilkoma prostymi sztuczkami?

Autor podzielił książkę na 5 rozdziałów. Kolejno: język, dizajn i jego archetypy, luksus, moda i sztuka.

Choć według mnie omawiana treść nierzadko odbiega od tematu, to wciąż była dla mnie wartościowa i naprawdę ciekawa.

Na moją listę książek do przeczytania wskoczyła „Teoria klasy próżniaczej” Thorsteina Veblena.

Powiedziałabym, że to zbiór esejów na temat dizajnu, jego historii i przemian, jakie w tej dziedzinie zachodziły. Z drugiej strony to dla mnie też trochę książka o szalenie konsumpcjonistycznym świecie, w jakim obecnie żyjemy. Nie jest jednak zbytnio krytyczna w tym względzie.

W dużej mierze mowa tam była o przedmiotach codziennego użytku, jak chociażby meble i sprzęt...