najostrzejszym z możliwych ceramicznym nożem – tnie nawet powietrze – skrupulatnie zabieram się za rozcinanie, próbując dobrać się do ukrytych treści (no, to mi się znowu egzemplarz trafił!). rozcinam zaledwie połowę i biorę się za lekturę.

po trzeciej stronie przecieram okulary, po piętnastej stronie powtarzam czynność – tym razem jednak nie mam wątpliwości – trzeci raz czytam to samo!

na okładce z tyłu stoi jak byk napisane: LIBERATURA – gatunek literacki, w którym tekst i materialna forma książki (łac. liber) stanowią integralną całość. Wszystkie elementy tak pojętego dzieła (WTF?? – to już ja) są podporządkowane wizji autorskiej. Koncepcję liberatury wprowadził w 1999 roku Zenon Fajfer. Seria prezentuje współczesnych twórców liberatury oraz prekursorów tego zjawiska.

no, nareszcie rozumiem o co chodziło z tym nożem. nadal jednak nie zbliżyłam się ani trochę do zrozumienia zawartości. dalej więc uparcie brnę w rozcinanie. gdyby przypadkiem ręka mi się omsknęła i trafiłabym w żyłę, śledczy mieliby łatwe zadanie. w jednym miejscu byłby sprawca, narzędzie i przede wszystkim motyw!

hamuję z piskiem i zawracam

panowie „Liberatorzy”, przestańcie pić, albo zacznijcie pić. któraś z tych opcji powinna pomóc

najostrzejszym z możliwych ceramicznym nożem – tnie nawet powietrze – skrupulatnie zabieram się za rozcinanie, próbując dobrać się do ukrytych treści (no, to mi się znowu egzemplarz trafił!). rozcinam zaledwie połowę i biorę się za lekturę.

po trzeciej stronie przecieram okulary, po piętnastej stronie powtarzam czynność – tym razem jednak nie mam wątpliwości – trzeci raz...