Po lekturze kilku pozycji Ryszarda Kapuścińskiego stałam się jego wielką wielbicielką. Zaimponował mi swoim kunsztem literackim, ogromem wiedzy i przede wszystkim swoją obłędną, zaraźliwą, czasami wręcz niebezpieczną chęcią chłonięcia, poznawania i zrozumienia świata.

W swoim reportażach skupiał się głównie na ludziach, których spotykał w najróżniejszych zakątkach Afryki, Ameryki Centralnej i Południowej czy Rosji. O sobie mówił (pisał) niewiele, był uczestnikiem wielu przytoczonych w swoich reportażach historii, jednak w moim odczuciu, zwykle wolał pozostać w roli bacznego obserwatora.

Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po książkę autorstwa Mirosława Ikonowicza - wieloletniego przyjaciela i współpracownika Kapuścińskiego. Wydawnictwa tego nie mogę nazwać biografią, jest to raczej zbiór wspomnień autora związanych ze sławnym reporterem począwszy od studiów przez ciągnącą się przez kilka dekad współpracę w Polskiej Agencji Prasowej. Może ze względu na bliskie relacje pana Ikonowicza z Kapuścińskim wspomnienia te są pełne ciepła, pewnej nostalgii i czyta się je z przyjemnością.

Również ja z nostalgią i żalem kończyłam lekturę tej książki... Ile jeszcze wspaniałych zbiorów reportaży napisałby Kapuściński gdyby żył... choćby ten o Ameryce Południowej... Zarażona na dobre chęcią poznawania i zrozumienia świata, mogę w tym miejscu jednak tylko polecić tą książkę innym.

Po lekturze kilku pozycji Ryszarda Kapuścińskiego stałam się jego wielką wielbicielką. Zaimponował mi swoim kunsztem literackim, ogromem wiedzy i przede wszystkim swoją obłędną, zaraźliwą, czasami wręcz niebezpieczną chęcią chłonięcia, poznawania i zrozumienia świata.

W swoim reportażach skupiał się głównie na ludziach, których spotykał w najróżniejszych zakątkach Afryki,...