Mojego flirtu z klasyką ciąg dalszy.
Historia Manon Lescaut to typowy wytwór literacki epoki romantyzmu. Jej głównym tematem jest więc miłość, która nie do końca może się dopełnić, bo na drodze pary kochanków piętrzą się same przeszkody. Uczciwie jednak trzeba przyznać, że tym razem najważniejszymi przeszkodami są płochość , wiarołomność oraz umiłowanie zbytków tytułowej bohaterki. Dziewczyna nie waha się porzucić swego ukochanego dla bogatszego sponsora za każdym razem gdy tylko ubóstwo zagląda jej w oczy. Młodzieniec zaś, choć doskonale zdaje sobie sprawę jej z przywar i po każdej zdradzie cierpi okrutnie, to nie potrafi zdusić w sobie gorącego uczucia. Malo tego, dla zachowania jej względów i uwagi gotowy jest na każde poświęcenie i na popełnienie najgorszego występku.
Język utworu jest prosty w opisie fabuły, lecz kwiecisty w wyrażaniu uczuć. Wszelkich "ochów" i 'achów" pełno na każdej stronie, na porządku dziennym jest zalewanie się łzami przy byle okazji, czy zraszanie łzami rąk/ twarzy ukochanej.
Wprawdzie żadna ze mnie wielbicielka takiej literatury, ale jestem dość mile zaskoczona, bo pomimo takiej egzaltacji bohaterów, ich wielokrotnych napuszonych zapewnień o wzajemnej miłości, opisach trawiącej ich namiętności, to akcja książki jest mocno rozbudowana i nie sposób się nudzić w trakcie lektury.

Mojego flirtu z klasyką ciąg dalszy.
Historia Manon Lescaut to typowy wytwór literacki epoki romantyzmu. Jej głównym tematem jest więc miłość, która nie do końca może się dopełnić, bo na drodze pary kochanków piętrzą się same przeszkody. Uczciwie jednak trzeba przyznać, że tym razem najważniejszymi przeszkodami są płochość , wiarołomność oraz umiłowanie zbytków tytułowej...