Do książki podchodziłam z dystansem, ponieważ słyszałam wiele głosów na temat tego, że jest przehajpowana. Spodziewałam się tragedii, a co dostałam?

Zacznijmy od rzeczy, które mi się podobały:
- Rozpoczęcia rozdziałów jako fragmenty książek z uniwersum, na plus.
- Historia pisana jest lekkim językiem, łatwo się ją czyta/słucha. Tłumaczenie jest w porządku.
- Główny crush jest przyjemny w odbiorze i jego kreacja ratuje tę historią w chwilach, gdy główna bohaterka zapomina o tym, że to ona powinna mieć jakikolwiek charakter. Polubiłam go, interesowały mnie jego tajemnice i trudna przeszłość. To dobrze napisana postać.
- Smoki są cudowne, a relacje z nimi przypominają mi film „Venom”, który bardzo lubię.
- Rozdział z perspektywy innego z bohaterów to świetny zabieg, dobrze mi się go czytało.

A teraz wady:
- Główną bohaterkę kreuje się na szalenie bystrą i inteligentną, ale jest po prostu oczytana. Trudno ją polubić, ale nie jest to też postać, którą się nienawidzi. Gdyby nagle zginęła, to absolutnie by mnie to nie ruszyło.
- Dziury logiczne. Największa bzdura, jaka tam jest, to pozwolenie na wzajemne zabijanie się dzieciaków, bo tak. Rozumiem, jeśli zginą w walce. Rozumiem, jeśli zginą wiążąc się ze smokiem... ale jaki jest sens zabijać się dla zabawy w trakcie wojny, gdy każda osoba jest na wagę złota, bo mogłaby się przyuczyć choćby na medyka? Albo chociaż zostać mięsem armatnim?
- To typowe porntasy. Głowna bohaterka może zaraz zginąć, więc co robi? Zachwyca się mięśniami jednego z bohaterów. Wielokrotnie. Praktycznie zawsze w ten sam sposób. Jest przystojny, zrozumieliśmy to za pierwszym razem i naprawdę nie musimy dostawać przypomnienia o tym kilka razy na stronę. Niektóre rozdziały słuchałam na przyśpieszeniu x2, bo rozwój fabuły stanął na rzecz nawiązań i scen erotycznych.
- Jak szkoli się kandydatów na jeźdźców? Ekspozycjami (i te są akurat w porządku z wyjątkiem jednej: recytowanie przez bohaterkę książki przez kilka stron, z czego nic nie zapamiętałam) i walkami jeden na jeden. Poza tym się ich nie szkoli: nie mają żadnych sensownych treningów, a szkoda, bo chętnie bym o tym poczytała. Na szczęście później pojawiają się 'zaliczenia' różnego rodzaju i wtedy robi się ciekawie.
- Bohaterowie drugoplanowi dostają cechy, których nigdy nie widzimy: na przykład mamy żartownisia, który przez całą książkę nie rzuca ani jednego żartu.
- Jack. Cała kreacja tej postaci jest szalenie niewiarygodna. Jest to najgorszy protagonista, jakiego w życiu widziałam. Nie ma żadnych motywacji i jest skrajnym psychopatą, ale to niewystarczający powód, żeby go wyrzucić.
- Historia jest przewidywalna. Łatwo zgadnąć co i kiedy się zdarzy, kto zginie itp. Dopiero końcówka była zaskakująca, jej się faktycznie nie spodziewałam.
- Wiem, że to miało być enemies to lovers, ale zdecydowanie nie wyszło. Co najwyżej „mam do ciebie dystans” to lovers. I nie byłaby to wada gdyby nie próba wmówienia nam, że bohaterowie powinni być wrogami i jednoczesne wspominanie, że w sumie to nie mają ku temu powodów — jakby autorka nie mogła się zdecydować.

Czy sięgnę po następny tom? Nie wiem, chyba tak. Jak już przyzwyczaiłam się do dziesiątek rozwleczonych opisów o zabarwieniu seksualnym, a smoki przestały pojawiać się tylko epizodycznie, to zaczęłam się całkiem dobrze bawić. I zaciekawiło mnie to, co stało się na końcu.

Ostatecznie mimo wszystkich wad nie jest to bardzo zła książka. Dlatego moja ocena to: 3/5

Do książki podchodziłam z dystansem, ponieważ słyszałam wiele głosów na temat tego, że jest przehajpowana. Spodziewałam się tragedii, a co dostałam?

Zacznijmy od rzeczy, które mi się podobały:
- Rozpoczęcia rozdziałów jako fragmenty książek z uniwersum, na plus.
- Historia pisana jest lekkim językiem, łatwo się ją czyta/słucha. Tłumaczenie jest w porządku.
- Główny crush...